krańcowa stacyjka (luźne powiązania postaci)

[zimny grog]

kto chociaż raz nie rzucił kamieniem w drugiego
jakby nie przystawał do pełni człowieczeństwa
kto nie posmakował kromki z cykutą
jakby nie poznał co to druga szansa

rozchwiany stachu życiorysie czytasz rozkład jazdy
pociągi spóźnionym rejsem tędy tylko do żelaznej huty
semafor macha im służbowym ramieniem
przy zwrotnicy waruje płowy karabasz
nie podchodź głaskać bo zacznie śpiewać rapsod żałobny

w dworcowym barku pijak szuka łaski nawilżenia
na stołach leżą popielniczki z zielonego nefrytu
pełne gwaru dawnych podróżnych na urlop nad styksem
pipa barmanka białym ręcznikiem
wyciera szklanki po nietrafionych bruderszaftach

kandydacie do sławy nie lżyj ławek brzydkim słowem
na nich smakosze majowych dojrzałości
z czereśniowego sadu składali chybione sonety
jak śmierć radości w szczebiocie szpaków
dyżurny zaraz służbowym gwizdkiem odgwizda capstrzyk

kto raz nie podglądał bliźniego jak by nie żył
na przemarszu w święto dziadów nie rozpozna
eurydyki z naręczem ciętych chryzantem

kto chociaż raz nie przytulił dziewczyny z zapałkami
jakby nie poznał wewnętrznego ognia

[zimny grog]

bosam nie wiem, groteska, burleska, gniot to . hę

[Lucile]

Wielkie bogactwo u Ciebie, grogu zimny. Postaci tłoczą się ze wszystkich stron: historyczne, biblijne, antyczne, mityczne, baśniowe...

bosam nie wiem, groteska, burleska, gniot to . hę

Mnie tam się podoba, już sama nie wiem, który fragment najbardziej, chyba jednak ten:

kto raz nie podglądał bliźniego jak by nie żył
na przemarszu w święto dziadów nie rozpozna
eurydyki z naręczem ciętych chryzantem

kto chociaż raz nie przytulił dziewczyny z zapałkami
jakby nie poznał wewnętrznego ognia

a szczególnie puenta z dziewczyną - nie dziewczynką, bo ta już dorosła i potrafi wzniecić wewnętrzny żar.
Eurydyka z ciętymi chryzantemami też super.

Pozdrawiam
L

[zimny grog]

z dziewczyną - nie dziewczynką

w pierwszym odruchu było 'dziewczynki' i bez "wewnętrznego" jednakowoż takie mamy czasy i tryndy, że skojarzenia poszłyby w wiadomym podtekście.

Wielkie bogactwo u Ciebie, grogu zimny. Postaci tłoczą się ze wszystkich stron: historyczne, biblijne, antyczne, mityczne, baśniowe..

a ile się nie załapało

pozdrawiam

[eka]

Człowiek wszak wciąż w podróży. Przez czas do krańcowej stacyjki.
Przez chwilę zastanawiałam się, czemu 1. zwrotki nie połączyłeś tematycznie z pozostałymi motywem dworca-stacji, nie uwzględniłeś w rozkładzie jazdy.
Ale już wiem.
Tematem pierwszym, nadrzędnym jest człowieczeństwo, do którego wpisujesz również negatywne przejawy. Nie ma człowieka bez podłości.
Długo utożsamiałam człowieczeństwo z tym co Dobre. Trudno nie dzielić ludzi wg stopnia przystawania do człowieczeństwa.
Kiedy runął mi mit prostego, uczciwego człowieka (empiria po przeprowadzce na wieś), zrozumiałam, że nie trzeba wojen ani psychopatów, aby człowieczeństwo zamykać w prymitywnym: ja i moje zawsze na wierzchu. Za każdą cenę.
Platońsko - chrześcijańskie - oświeceniowe przemyślenia dotyczą Idei. Niedostępnego sacrum.
Nie lubię tego pojęcia - człowieczeństwo - za szerokie i głębokie.

A wiersz bardzo mi się podoba. Uszlachetnia, wybrania wartości inne, nie przez wszystkich akceptowane.
Nic co ludzkie nie jest mi obce - mówi podmiot. W każdym z nas wewnętrzny ogień (miłości do życia) płonie.

[marta zoja]

Zimny potrzebuje wewnętrznego ognia, który roznieci pożar twórczy, przy głosach trąb jerychońskich, zburzy nie jedne mury wyobraźni....


kto chociaż raz nie przytulił dziewczyny z zapałkami
jakby nie poznał wewnętrznego ognia

Piękne...

[marta zoja]

Zimny potrzebuje wewnętrznego ognia, który roznieci pożar twórczy, przy głosach trąb jerychońskich, zburzy nie jedne mury wyobraźni....


kto chociaż raz nie przytulił dziewczyny z zapałkami
jakby nie poznał wewnętrznego ognia

Piękne...

[zimny grog]

nadrzędnym jest człowieczeństwo, do którego wpisujesz również negatywne przejawy. Nie ma człowieka bez podłości.
[/quo

cóż na to poradzić. nawet osoby uznane ziemskimi kryteriami za święte niedoskonałościami obciążone (jedne za uszami miały bardzo wiele uczynków powiedzmy mało szlachetnych. inne zaś proszkiem niewielkim niedociągnięć posypania dostąpiły) tak więc, w rozrzucie od jasności, do ciemności ono człowieczeństwo się rozciąga. a które akty (dobro zło) w dany momencie dominują to odpowiedzi należą do wałkowanych przez wieki.

A wiersz bardzo mi się podoba. Uszlachetnia, wybrania wartości inne, nie przez wszystkich akceptowane.
Nic co ludzkie nie jest mi obce - mówi podmiot. W każdym z nas wewnętrzny ogień (miłości do życia) płonie.

to autoru na takie dictum, raźniejszym dzionek stałsię

Zimny potrzebuje wewnętrznego ognia,

oby nie w temperaturach wielkiego pieca na hucie bo by grog wyparował i z pisania nici



pozdrawiam.

[eka]

Miło, że ranek umiliłam:)
_______________
Człowieczeństwo określa różnicę między człowiekiem a zwierzęciem? Jak myślisz?
Raczej nie, mówi się, że "utracili człowieczeństwo", a przecież dalej pozostali ludźmi.
No więc - człowieczeństwo to idea? Sacrum?

[zimny grog]

msz. człowieczeństwo to nie sacrum, może coś zbliżonego idei, było nie było tylko człowiek jako biologiczne zwierzę odróżnia dobro od zła. wobec tego skłaniam się do pojęcia etosu grupowego w obrębie którego zdarzają się sprawki złego i dobrego. z radości z dokonanego uczynku jak i żalu za ten uczynek jeżeli przyniósł szkodę. lub radości, że przyniósł szkodę. eh ot i człowieczeństwo w całej krasie.