tej nocy znów będę niekompletna

[biegnąca po fali]

wróciły nocne moczenia
zgniły wyż
odkłada się grzybem w kącie
gdzie chodzę się wstydzić
za mnie za ciebie

ból jest jak światło
w sekundę siedem razy
okrąża moją planetę

wsiąka w materac
i jęczą sprężyny w rytm pchnięć
nim wytryśnie cały jad
kilka razy zwątpię w człowieczeństwo

nieobojętna na działanie soli
kruszeję pod twardą ręką
tej nocy znów będę niekompletna

[lczerwosz]

Czy kara zadawana dziecku - idź do kąta i wstydź się, jest legalna? Czy to nie przemoc. Tak samo PL-ka nie powinna siebie karać. Prosta droga do utrwalenia pozycji osoby poniżonej, nie godnej przeżywania radości i rozkoszy. Może powstać korelacja (powtarzająca się koincydencja) symulująca istnienie związku przyczynowo skutkowego pomiędzy beztroską, szczęściem a późniejszą negacją tego stanu, czyli smutkiem, depresją i, co najważniejsze, poczuciem winy. Winy za radość, szczęście, beztroskę. Taka korelacja, nawet, gdy pojawia się w życiu na skutek błędu, zapomnienia się, nie ma prawa być elementem poniżania, przemocy, szantażu. Tak samo jest w relacji do samego siebie. Takie wzorce, niestety, wzorce wychowania, wbudowują się w nas już we wczesnym dzieciństwie.
Ale ostrożnie z tą wolnością od stresu. Z drugiej strony jest nieodpowiedzialność, zwłaszcza w sprawach seksu i potomstwa, w utrzymaniu domu, zaradności, zarabianiu pieniędzy. Ale prawidłowe spełnienie tej roli zależy od umiejętności przeżywania radości bez poczucia winy.
Psycholog powie pacjentowi - rób co uważasz. A ksiądz powie: uważaj, co robisz. To trawestacja dowcipu, gdy syn pisze do ojca, że jego dziewczyna jest w ciąży i pyta ojca, co ma teraz zrobić. A ojciec odpowiada: jak nie uważałeś, jak robiłeś, to teraz rób, co uważasz.
Ale to, co piszesz w wierszu, to patologia społeczna. PL-ka potrzebuje miłości, opieki nie przemocy. Twardość wobec niej sprawia, że ona nigdy nie spełni się, zawsze będzie niedostateczna, nawet, jeśli tego wyraźnie nie słyszy. Ona sama wie, że jest niekompletna, jako kobieta, partnerka. Nie buntuje się, przyjmuje nocną dawkę jadu, jak mówi, jako coś naturalnego. Ten związek jest trujący.
Wiersz ten łączę z poprzednimi.

[eka]

Dziwny przekaz dla mnie. Pedofilia zmieszana z aktem seksualnym dorosłej pary. Niedojrzałość, piętnowanie zbliżenia z obu stron. Narzucenie podmiotowi lirycznemu przekonania o grzeszności aktu. Nie chcą, nie powinni, a zły instynkt rządzi.
Niekompletność - ograbienie zbliżenia z tego, co najpiękniej łączy.
Brutalność, sól na rany, chora relacja.
Mocny, niepokojący wiersz.

nieobojętna na działanie soli
kruszeję pod twardą ręką

Perełka. Świadomość podmiotu, bycie li tylko 'mięchem'.

[biegnąca po fali]

Czyli coś zrobiłam źle :/
Bo chodziło mi właśnie o pedofilię i myślałam, że to widać. Nie chciałam wylewać kawy na ławę. Myślałam, że nocne moczenia wystarczą. Ale w sumie dorośli też się moczą... Jest jeszcze chowanie twardą ręką...

Ewo, Leszku - pięknie dziękuję.

[Lucile]

Czyli coś zrobiłam źle :/
Bo chodziło mi właśnie o pedofilię i myślałam, że to widać.

Nic nie zrobiłaś źle. Dla mnie od początku wiersz był czytelny - pedofilia. I to jedna z najgorszych (jeżeli w ogóle można je różnicować) - w najbliższej rodzinie. Straszna krzywda od osoby, której naturalną powinnością winna być opieka i ochrona.

Ale... oczywiście, można różnie interpretować.
Każdy rodzaj przemocy należy piętnować i surowo karać.

[tabakiera]

Od pierwszego czytania zaskoczyłam, że chodzi o pedofilię. Ot, choćby twarda ręka, skojarzenie idzie w kierunku modelu wychowania dziecka.
Fakt, spostrzeżenia peelki dość dojrzałe, ale po pierwsze to wiersz, po drugie ofiara pedofila może mieć więcej, niż 10 lat, a nawet do 15.

[lczerwosz]

Nie, aż pedofilia mi nie przyszła do głowy. Ale młoda dziewczyna, relacja asymetryczna, podległa, narzucona czy wymuszona. Przemoc bez wątpienia. Napisałem, a potem wymazałem, że relację PL-ka musi zerwać bo jest toksyczna. Uznałem, że to oczywiste, natomiast za mało było wiadomo. PL-ka wiersza nie jest małym dzieckiem, ale jest bezradna i wymaga pomocy.

[eka]

Czyli coś zrobiłam źle :/
Bo chodziło mi właśnie o pedofilię i myślałam, że to widać.

Wiesz, nie cofnęłam ani jednego słowa z poprzedniego komentarza. Wspomniałam w nim o pedofilii, ale zmieszanej z opisem brutalnego seksu dorosłych.
Już uzasadniam, po pierwsze tytuł będący pointą.
Niekompletność odczytałam jako pozbawienie zbliżenia sfery miłości/czułości...
A po drugie - językowe obrazowanie.
W pierwszej zwrotce znalazłam aluzję do zaistniałej pedofilii (moczenie, wstyd, stanie w kącie). Te przeżycia bardzo często odbierają dorosłemu człowiekowi pozytywne emocje, a nawet wpływają na doznania fizyczne.
Wracając do środków stylistycznych:

ból jest jak światło
w sekundę siedem razy
okrąża moją planetę

wsiąka w materac

i

nieobojętna na działanie soli
kruszeję pod twardą ręką
tej nocy znów będę niekompletna

- to metaforyka dojrzałej kobiety.
Tylko pierwsza zwrotka mogłaby (wg mnie oczywiście) wyjść z ust dziecka.

Stąd moje określenie w 1. komencie: dziwny przekaz.

Ale wiadomo, każdy ma swoje receptory, wybacz, jeśli moje zawiodły.

[biegnąca po fali]

Lucile, tabakiero, Leszku, Ewo - taka trauma zostaje ofierze na całe życie. Do końca życia (moim zdaniem) nosimy też w sobie coś z dziecka. Pisałam z pozycji dorosłej kobiety, która w chwilach słabości na moment znów jest tamtą małą, krzywdzoną dziewczynką. Mam oczywiście świadomość, że każdy czyta inaczej i że skojarzenia nie zawsze muszą się ze sobą pokrywać.

Dziękuję za Wasze interpretacje i ciekawą dyskusję pod wierszem. Pozdrawiam:)