wróżenie ze starych fotografii

[Lucile]

w mieście cichego poranka
gdzie kolor błękitny jest symbolem oddalenia
ulica urwana chciałaby spotykać się z ulicą wspólną

przechodnie nie podnosząc oczu blakną
kiedy ból stacza (zwycięską) walkę z rozumem

więc nie dziw się że uciekam
choć w bagażu mam jeszcze miejsca do wypełnienia

podobno pustka jest dobra
nie rdzewieje
i ma odcień twoich oczu

już nie czekasz
chociaż wciąż tak myślę

---
LuBe
dwadzieścia cztery, jedenaście
dwadzieścia dwadzieścia

[tabakiera]

Aj, bierze Cię na sentymenty, Lucile.
No, bardzo sentymentalnie.
Ach, te oczy, te oczy.
Zamglone.

[Lucile]

Tab, czy zawsze trzeba mieć wyostrzone pazury?
Czasami sentymenty budzą się i wrzeszczą… teraz my!

A poza tym - czy te oczy mogą kłamać?

[Alek Osiński]

w mieście cichego poranka
gdzie kolor błękitny jest symbolem oddalenia
ulica urwana chciałaby spotykać się z ulicą wspólną

przechodnie nie podnosząc oczu blakną
kiedy ból stacza (zwycięską) walkę z rozumem

Piękny fragment. Odnoszę wrażenie, że mógłby znaleźć się
w czytanej kiedyś przeze mnie książce
"Niewidzialne Miasta'" autorstwa Italo Calvino.

Robi wrażenie...

Pozdrawiam

[Lucile]

Niestety, nie czytałam „Niewidzialnych miast” Italo Calvino, ale z jej recenzji wiem, że to pozycja godna polecenia. Trzeba będzie nadrobić. Tego płodnego, współczesnego włoskiego autora pamiętam (przeczytane kiedyś tam) z zabranych przez niego włoskich baśni, a wśród nich przypominam sobie jedną „La sposa che viveva di vento” .

Alku, bardzo sobie cenię Twoje zdanie, skoro mówisz, że ten cytowany fragment jest niezły, to ja się zgadzam, tym bardziej, że pojawił się mojej głowie podczas porannego spaceru, kiedy to istotnie skręciłam w nieznaną mi ulicę Urwaną i znalazłam się… jakby w innej rzeczywistości; szpaleru drzew, krzywych płotów, małych domków w ogrodach, nierównego bruku, a wszystko owiane podnoszącą się - w delikatnym kolorze blue - prawie przezroczystą mgiełką. W perspektywie uliczki majaczyła zgarbiona, odniosłam wrażenie, że wyblakła postać.

Kiedy w Muzeum UJ Collegium Maius miałam pieczę nad kolekcję kilkudziesięciu tysięcy archiwalnych zdjęć i negatywów, rozkoszowałam się widokami (takimi fotograficznymi wedutami) miast i miasteczek często uchwyconych przez jeszcze dziewiętnastowiecznych fotografów.

Teraz zdarza mi się patrzeć także na moje miasto poprzez ich pryzmat.

Dziękuję i pozdrawiam
L

[eka]

w mieście cichego poranka
gdzie kolor błękitny jest symbolem oddalenia
ulica urwana chciałaby spotykać się z ulicą wspólną

przechodnie nie podnosząc oczu blakną

Obraz i klimat... super.
Tajemnica warta zatrzymania, nie rozwijania w kolejnych wersach.

[Lucile]

Lucile pisze: ↑24 lis 2020, 21:53
w mieście cichego poranka
gdzie kolor błękitny jest symbolem oddalenia
ulica urwana chciałaby spotykać się z ulicą wspólną

przechodnie nie podnosząc oczu blakną

Obraz i klimat... super.
Tajemnica warta zatrzymania, nie rozwijania w kolejnych wersach.

Ewo, pięknie dziękuję, miło, że ten fragment przemówił.
Wiem, że mógłby stanowić skończoną całość i rozumiem wybór akurat tej części.
Ale... przecież zawsze jest jakieś ale, więc problem w tym, że dalszy segment (już nie tak "natchniony") jest dla mnie bardzo ważny.
I doskonale rozumiem, że niekoniecznie także dla czytelnika.

C`est la vie

)