Przypadki Luśki (2)

[Lucile]

Przypadek 2.

Praktyki robotnicze, praktykami robotniczymi, jednak, Luśka, po trzech dniach zdecydowała, że budowanie chlewików, to nie jest to co „tygrysy lubią najbardziej”. Pobudka o szóstej rano, paskudne kilki na śniadanie i wyjazd do roboty zdezelowanym, może nawet pamiętającym czasy wojny, rzęchem, który trudno było nazwać autobusem, w głąb sowchozowych pól ciągnących się jednakową pszeniczną barwą aż po horyzont.

Ich praca polegała na ręcznym mieszaniu piasku, wody, cementu oraz wylewaniu betonu pod fundamenty chlewni. I tak bez przerwy do południa. Po dwunastej przyjeżdżał ten sam autobus i zabierał ich na obiad. Po nim jeszcze trzy godziny „betonowej” roboty.

Luśka miała po dziurki w nosie budowania socjalistycznych chlewików dla socjalistycznych świń. Postanowiła działać po swojemu. Najpierw porozmawiała z koleżankami i kolegami o zorganizowaniu protestu przeciw wyzyskowi. Przekonywała do strajku angielskiego, polegającego na skrupulatnym i drobiazgowym przestrzeganiu przepisów, szczególnie z zakresu BHP. Owszem, zgłosimy gotowość podjęcia pracy, jednak dopiero po wdrożeniu odpowiednich warunków, np: odzieży ochronnej, rękawic, czy dostępu do pitnej wody. Niestety, nie spotkała się ze zrozumieniem. Wprost przeciwnie - no coś ty, zgłupiała? Ty im chcesz dyktować warunki? A jak nam praktyki nie zaliczą, to co będzie? A jak poinformują uczelnię o naszej antyspołecznej postawie, to może nawet wyrzucą ze studiów!

No cóż, zrobiłam co trzeba, teraz czas pomyśleć o sobie, a szczególnie o dłoniach pokrytych bolesnymi bąblami.

Następnego dnia rano nie zareagowała na gwizdek pobudki i pozostała w łóżku. Na nic zdały się namowy i przekonywania, najpierw koleżanek, a potem samego „kamandira” Wowki, który w całym swoim majestacie, z groźną miną, stanął przy jej łóżku. Na to Luśka odpowiedziała jedną ze swoich min (a miała ich zanadrzu cały komplet, pieczołowicie studiowany przed lustrem) i, jak zacięta płyta, powtarzała:
Я болня, позвоните в скорую помощь.

cdn

[Alicja Jonasz]

Podoba mi się satyryczny wymiar narracji, a z bohaterką utożsamiam się w jakimś stopniu - też taki ze mnie buntownik, jak i ona mam za sobą indywidualny strajk

[jaga]

Luśka miała po dziurki nosie

- brakuje w

a tak naprawdę polubiłam Luśkę -

[Lucile]

- brakuje w

Jaga, w na mojej klawiaturze też strajkuje i, aby go uaktywnić, muszę w niego walić ile sił w paluchach.
Dzięki także za polubienie Luśki - już od jakiegoś czasu wierciła mi dziurę w brzuchu, więc - dla świętego spokoju - obiecałam (od czasu do czasu), dopuszczać ją do głosu.

Pewien bardzo znany i ceniony młodopolski artysta rzekł:
W cudzych chomątach nie mogę jakoś maszerować

Alicjo, my też tak mamy

Serdecznie Panie pozdrawiam
L

[jaga]

to ci strajkująca klawiatura -

[Lucile]

taka empatyczna, chyba też Luśkę lubi, chociaż ja mam do niej (do Luśki, a jak się zastanowiłam, to też do klawiatury) ambiwalentny stosunek,

może z odrobiną orzechowej nalewki?

[tetu]

Proszę, Luśka prowokatorka i buntowniczka:) O poprawę warunków pracy trzeba walczyć.
Odważna postawa, zwłaszcza że wyłamała się jako jedna jedyna. Ciekawa jestem dalszych przypadków Luśki.
Tutaj też zastrajkowało "w"

Następnego dnia rano nie zareagowała na gwizdek pobudki i pozostała łóżku.

[Lucile]

Dzięki, poprawiam,
chyba ten rozszerzający się strajk klawiszy na klawiaturze mojego laptopa daje mi do zrozumienia, że pora mu przejść z stan spoczynku. Tym bardziej, że nie dotarła do mnie żadna prośba, czy nawet sygnał o prolongatę.
A Luśka? Już wie, jak postawić na swoim, nikogo nadmiernie nie krzywdząc.
Tylko biedny Kapotka... no cóż, tam gdzie drwa rąbią... itp.

Dobrej nocy od Luśki i mła, jak zwykł mawiać pewien - już nie bywający na naszym forum charakterny uzer.