Wszystkie kolory mojej jesieni

[Lucile]

wszystkie kolory jesieni.jpg

Wszystkie kolory mojej jesieni,
technika własna: akryl, pastele, akwarela na podłożu malarskim

[eka]

Zimna, a raczej groźna kolorystyka. Pierwsze skojarzenie: czyste niebo ledwo broniące się przed nawałą brudnych, burych, napastliwych chmurzysk. Drugie: akwen zasypywany zwałami śmieci, brudnych odpadów.
Niepokój to eufemizm w moim odczycie.

Dużo w nim treści, Lu.

[tabakiera]

Przejrzyście i z nutą świeżości, choć elementy jesiennej zgnilizny zauważam.
Z tych elementów tworzy się wielka paszcza, do której wpada strumień świetlisty i zimny.
Być może zatka tę paszczę.
Albo porządnie wypłucze.

Tak to widzę.

[eka]

Tak to widzę.

Optymizm kontra pesymizm.

Lubię Cię za to, Tab

[Lucile]

Miłe Panie, eko i tab,
sama lepiej bym nie opisała tej rozbuchanej ferii baw, które kłębiącymi się, rozedrganymi emocjami (w tamtej konkretnej chwili) rzucałam bez większego zastanowienia na podłoże malarskie. Taki eksperyment, a może bardziej autoterapia, która - nie wiedząc kiedy - przekształciła się w coś na kształt obrazu. I dlatego Twoja, Doroto, ale także Ewy, interpretacja tak bardzo do mnie przemówiła.

Paszcza połykająca jasny - przetykany złotem - błękit utożsamiający: niebo? niewinność? szczęśliwą przeszłość? dobro, które umyka? I niepokój spowodowany ogarniającymi brudnymi, ponurymi, zbałwanionymi ramionami tę jasność. Uwaga… nadchodzę!

Coś w tym jest, szczególnie w czasie obecnym, pełnym niewiadomych.

Serdeczne dzięki.

[Liliana]

Lucile,
ten obraz niepokoi. Nie potrafię tak ładnie komentować jak moje poprzedniczki, więc dodam tylko, że nie można obok niego przejść obojętnie.

Serdeczności

[Lucile]

Lilu, bardzo dziękuję

ten obraz niepokoi.

Takie czasy, niestety, więc nie dajmy się

Serdeczności
L

[Liliana]

[jaga]

cudnie