Samodzielny wiersz

[Toyer]

Nie chce mi się pisać
ten wiersz sam się pisze
jak samodzielny dzieciak
którego jestem rodzicem

dałem mu czas do zabawy
pustą kartkę i długopis
powiedziałem czym są strofy
nauczyłem co to rym

bawi się sam ze sobą
czasem na niego zerkam
pomacham leniwą dłonią
która jest jak piosenka

on śpiewa ja siedzę w ciszy
tylko w myślach nucę
ciesząc się z jego zabawy
odpoczywam gdy nie piszę

potrzebowałem odpoczynku
nabrałem nowej twórczej siły
napiszę teraz puentę na końcu
pełną z własnego dziecka dumy

nie chciało mi się pisać
ten wiersz napisał się sam

[eka]

Lepiej żebym w to uwierzyła, bo nad dzieckiem nie będę się znęcać:)

[e.jot]

A mnie owszem, a mnie bardzo spodobał się ten *samodzielny wiersz* z jajem
Miłego dnia

[tabakiera]

potrzebowałem odpoczynku
nabrałem nowej twórczej siły
napiszę teraz puentę na końcu
pełną z własnego dziecka dumy

W tej strofie zmieniłeś rytm, wprowadziłeś też bardzo widoczną i niezgrabną inwersję pod rym (rytm już się położył) w ostatnim wersie.
Epitet "twórczej" wydaje mi się tu zbędny, podobnie jak "teraz" i "na końcu".
Jak napiszę, to teraz, a jak piszę na końcu i puentę, to wiadomo, że na końcu.
Skoro nabrałeś siły przez odpoczynek to oznacza, że go potrzebowałeś, prawda?

Wierszyk ma swój urok, ale dziełem nie jest.
Jednak uśmiecham się do niego - fajnie oddać wodze fantazji, niech sobie swobodnie działa.

[gabriel123]

pozdrawiam

[Toyer]

To taki luźny wierszyk - dziękuję za komentarze