Demony ruchu (2)*

[Lucile]

wylęgają się w tym samym miejscu
czerwonymi falami uderzając znienacka

zawsze suną ślepym torem
zakleszczonej rzeczywistości wodząc

na manowce

wielka lokomotywa na ból drwi
z nakazów semaforów
kiedy udajesz się w szaloną podróż

donikąd

nie ogląda się na niepewną perspektywę
przyszłych jesieni

---

*tytuł nawiązuje do znakomitych opowiadań „Demon ruchu” Stefana Grabińskiego (1887-1936)

LuBe
dwa, jedenaście,
dwadzieścia dwadzieścia

[eka]

kiedy udajesz się w szaloną podróż

donikąd

nie ogląda się na niepewną perspektywę
przyszłych jesieni

Tym razem wykluczmy migrenę:)

[Lucile]

Tym razem wykluczmy migrenę:)

Skoro chcesz? Można i tak.
Ja bym nie wykluczała.

[eka]

Skoro chcesz? Można i tak.
Ja bym nie wykluczała.

Ty wiesz najlepiej.
Niepewna perspektywa przyszłych jesieni... może wiązać się z lokomotywą na ból. Racja.

[Lucile]

Ty wiesz najlepiej.

Eko, nie mam nic przeciw różnorodnym interpretacjom. Tekst opublikowany staje się "własnością" ewentualnego czytelnika... i autorowi już nic do tego, co w nim - lub pomiędzy wersami - wyczyta.
I powinien się cieszyć, że ktoś w ogóle czyta, zechce się zastanowić i pozostawić ślad.

Dziękuję i dobrej nocy życzę
L

[Wszebor]

wylęgają się w tym samym miejscu
czerwonymi falami uderzając znienacka

zawsze suną ślepym torem
zakleszczonej rzeczywistości wodząc

na manowce

Awatar To mi się bardzo podoba ciągle uderzają w nas te czerwone fale, tylko w innym wcieleniu.

Pozdrawiam

[Lucile]

Awatar

Mój?
Po epizodzie bycia blondynką, powróciłam do przynależnego mi koloru włosów.

A w moim indywidualnym odczuciu; wizyta „pani migreny ” zawsze rozpoczyna się falami czerwonych, bolesnych rozbłysków pod powiekami.

Pozdrawiam
L

[Wszebor]

Awatar tam wkradł mi się przez pomyłkę, ale też mi się podoba. A z tą migreną to zawsze jest kłopot.

Pozdrawiam.

[Lucile]

W zbiorze opowiadań ”Bestiario” z 1951r. Julio Cortazara znalazło się opowiadanie „Cefalea”, czyli „Ból głowy”. Migrena u Cortazara to jakby pole walki ze stworami uosabiającymi ból głowy. Opis tych zmagań pełen jest halucynacji i zwid, a poprowadzony został tak, że nie wiadomo gdzie kończą się te omamy, a gdzie przebiega granica rzeczywistości. To niezwykle dynamiczny i plastyczny opis tej dolegliwości z podziałem na fazy i etapy bólu.
Bardzo Interesująca i pouczająca lektura.

[lczerwosz]

Zastanawiam się, czy to nie pasuje do dzisiejszej rzeczywistości i wielu okresów ruchów społecznych, rewolucji, buntów i niepokojów. Jednostka jest porywana przez lokomotywy, nie mówię, że wbrew woli, ludzie sami wsiadają wszak do pociągu. Ale demon ruchu skręca, tłumacząc zdziwionym pasażerom, że tak tor poprowadził. Tramwaj skręcił, bo mu się szyny "wygły". Zawsze jest takie wyjaśnienie dla rodziców. Pęd jest wielki bo popęd niepohamowany (to tylko zasada fizyki, bez podtekstów). Czy czerwone fale, to ze krwi są. Nie jest to wyraźniej wskazane, a w takich okolicznościach ciśnienie bywa wysokie. Bo w głowie wszystko się miesza, a nuż pęknie żyłka. Żeby tylko nie sikała na innych, mówią od razu, że rozlew i drogie ubranka się pobrudzą. Coraz bardziej niepewna jest perspektywa przyszłych jesieni. Wszak mówisz, że tor ślepy.