Aluzyjnie

[Lucile]

lubię kiedy na plantach się źrebią kasztany
usiąść pod arkadami z tobą nienazwanym
i pomyśleć co zrobić z miłością spóźnioną
stać się panią kochanką czy legalną żoną

rozważ te możliwości umysł podpowiada
wezmę kasztan powróżę dłonie w liście wkładam

trudno mi zdecydować postawisz na ladzie
naparsteczek nalewki bez niej nie uładzę

---
LuBe
dwadzieścia siedem, dziesięć,
dwadzieścia dwadzieścia

[Leon Gutner]

To powiem raz jeszcze że - mało.

Z ukłonami L.G.

[Lucile]

mało

Leonie, przecież wiesz, że w poezji lubię formy krótkie i... nieoczywiste.

Za poczytanie i chętkę na więcej wdzięczna jestem i z dziękuję.
L

[Liliana]

Lucile,
bardzo ładnie i bardzo aluzyjnie. Podoba mi się.
W 1. wersie zmieniłabym szyk - zamiast źrebią się, się źrebią, Płynniej mi się czyta. Ale to tylko sugestia.
Po lekturze Twojego wiersza chyba i ja się skuszę na kieliszeczek nalewki /z róży/

Serdeczności

[mirek13]

Na pewno szyk "źrebią się" jest płynny i nie potrzeba tu inwersji archaicznej.
Wiersz oceniałem już gdzie indziej.
Bardzo wysoko.

[Lucile]

Lilu,
to dla mnie ważne, że ten rymowaniec Ci się spodobał. Pisząc go, przemknęła mi myśl, jak go właśnie Ty, Lilu, odbierzesz… jeżeli przeczytasz. W klasycznych, nie odbiegających od ustalonego metrum formach nie czuję się pewna.
Próbuję, ale z efektów – zazwyczaj - nie jestem zadowolona. Wiem, trzeba ćwiczyć.
Jednak, jak natychmiast chcę wyartykułować nurtującą mnie myśl sięgam do „arsenału wolnego przekazu”.
Dziękuję za uwagi, ale niech już ten tekst pozostanie w tej formie, jaką mu pierwotnie nadałam.

Mirku,
no, no, i nie wiem co powiedzieć, jako że doskonale pamiętam Twoje słowa, „że moich tekstów nie da się czytać bez pękania żyłki w d…” – co zresztą wzięłam za wielce wyrafinowany komplement, który z ukontentowaniem sobie przysposobiłam. Bo to znaczyło, że nie znajdujesz w tym co piszę „kawonaławizmu”.
Oczywiście, jeżeli pisanie staje się zbyt hermetyczne – może zniechęcać, a nawet drażnić, dlatego staram się zachować odpowiednie proporcje, delikatny balans, a kiedy uznam to za konieczne, dodaję przypisy.
Bardzo dziękuję i cieszę się, że ponownie zawitałeś w nasze wspólne ósmopiętrowe progi.

Miłego weekendu
L

[zimny grog]

taki czysto krakowski, w treści i formie, że już o poetyce nie wspomnę

bowiem środowisko Krakusów, także i w domenie twórczej, ma swoją specyfikę, tak po prawdzie niepodrabialną dla twórców z inny h regionów.

[eka]

lubię kiedy na plantach źrebią się kasztany

Przesympatyczne:)

W podobnej, ale już niemetaforycznej atmosferze ten dopracowany liryk.

[Liliana]

Dziękuję za uwagi, ale niech już ten tekst pozostanie w tej formie, jaką mu pierwotnie nadałam.

Ależ tak, zostaw, Lucile. Pozwoliłam sobie na tę uwagę, bo za każdym razem, gdy zaczynam czytać, akcent kładzie mi się w tym miejscu:

lubię kiedy na plantach źrebią się kasztany

Nie wiem, czemu tak się dzieje. Pewnie coś ze mną nie tak.
Wybacz, że się wtrąciłam.

Serdeczności mnóstwo posyłam, Lila

[Lucile]

Lilu,
Ty znacznie lepiej niż ja czujesz harmonijnie płynące wersy, więc jeszcze pomyślę. Bardzo dziękuję za każdą Twoją obecność pod moimi tekstami, jako że wiele się od Ciebie w tej materii uczę.

zimny grogu,

taki czysto krakowski, w treści i formie, że już o poetyce nie wspomnę

dobrze, że doprecyzowałaś

bowiem środowisko Krakusów, także i w domenie twórczej, ma swoją specyfikę, tak po prawdzie niepodrabialną dla twórców z inny regionów.

bowiem nie wiedziałam - czy to przygana, czy pochwała.

Ewo,
kasztany jak uśmiechy, a już szczególnie te "źrebiące się"

Pozdrowionka Wszystkim