Po wieki

Wiadomość

#1 Post autor: **Leon Gutner** » 20 wrz 2020, 18:25

Przyswajasz to w częściach codziennie po trochu
niczego tak bardzo nie skracasz
są chwile co błyszczą
i chronią ten spokój
bo jeśli już znika nie wraca

wędrujesz donikąd co jest tam gdzieś pewnie
przyswajasz dalekość i bliskość
od lat utraconych
o których nikt nie wie
a były nam wszystkim na wszystko

pamiętam bo grały w pienińskiej poświacie
jak szczyty trzech koron zamglone
a droga pod górę
jak wierny przyjaciel
śpiewała że zdarzy się koniec

to w oczach południa przeglądasz się teraz
bo jesteś daleko jak nigdy
perseidy już spadły
jak kropel deszcz z nieba
Dunajec wodami czas iskrzy

pamiętam te słowa że kiedyś tu wrócisz
zestarzeć się pięknie w tle rzeki
nie będzie mnie z tobą
i nic nie rozbudzi
tych dni

które skryły powieki

#2 Post autor: **eka** » 20 wrz 2020, 19:40

Powieki - po wieki. Ładne wykorzystanie semantyki.
Piękny rytm.
Subtelny smutek.
Bardzo udany wiersz, Leo.
:kofe:

#3 Post autor: **Leon Gutner** » 21 wrz 2020, 16:28

Eko - cieszę się że wiersz przypadł ci do gustu.
Ufam że bardzo udanie dziękuję.

Z uszanowaniem L.G.

Wszebor · #4 Post autor: **Wszebor** » 21 wrz 2020, 18:54

Wiersz bardzo ładnie napisany.
Bardzo podoba mi się opisane w wierszu klimaty Pienin, gdyż ja też bardzo lubię Pieniny.
Piękna ostatnia strofa i zakończenie.

Pozdrawiam

#5 Post autor: **Leon Gutner** » 21 wrz 2020, 21:34

Dziękuję Wszeborze. Pieniny są zjawiskowo piękne.

Z uszanowaniem L.G.

szczepantrzeszcz · #6 Post autor: **szczepantrzeszcz** » 24 wrz 2020, 09:57

Zbyt wszystko napisane, aby można było dodać coś jeszcze.

#7 Post autor: **Leon Gutner** » 24 wrz 2020, 17:36

Dziękuję Trzeszczu

Z uszanowaniem L.G.