zmiany w scenariuszu

[biegnąca po fali]

nie pleć mówi matka
więc plotę
nie pleć mówi ojciec
plotę tym bardziej tym ciaśniej
i dusi się sznur przedśmiertnie
później powtórzy przećwiczoną rolę
epizod z wisielcem

na stole butelka
nad nią ojciec i matka
modlą się statyści o cud przemienienia
półlitrówki w pięć albo osiem dzbanów
ułańska fantazja
ale stało się stało

grający drzewo poległ przedwcześnie
tłum mający ponieść grzesznicę na językach
znika

pochodu nie będzie za to kac
który lepiej przemilczeć
zwłaszcza że czkają mylą refren
i wchodząc w inne role

drzewo sprawdza wytrzymałość stołu
stojąc pośrodku zakłada koronę
światło bijące od żarówki
robi za aureolę

[eka]

Przede wszystkim napiszę, że przekaz bardzo zrytmizowany, chyba nigdy wcześniej tak konsekwentnie w rytm nie poszłaś.
Bardzo mocne, depresyjne scenariusze z rolą drzewa. Jest de facto postacią główną. Spersonifikowane tak, że pełni rolę alter ego podmiotu, a nawet nawiązuje do Ukrzyżowanego.
Beznadzieja tu króluje. Czerń, rozświetlona aureolą.
Mocny wiersz.
Szacun.


Aureole? Ma być liczba mnoga?

[lczerwosz]

Na początek troszkę krytycznie.

nie pleć mówi matka
więc plotę
nie pleć mówi ojciec <-- powtórzenie mówi matka, mówi ojciec, pleć i pleć, wiem, taki zamysł, ale nie wyszedł dobrze
plotę tym bardziej tym ciaśniej
i dusi się sznur przedśmiertnie <-- ja bym napisał bez się i bez przedśmiertnie, a z drugiej strony warto użyć tego słowa, dla podkreślenia...
później powtórzy przećwiczoną rolę
epizod z wisielcem <--nie, jednak bez przedśmiertnie, bo mamy wisielca, a to już przegadane się robi

na stole butelka
nad nią ojciec i matka <--tu ładniej, myślę, że można by spróbować dokładniejszego powtórzenia, wtedy moja uwaga wyżej stała by się nieistotna, a tak robi się troszkę przypadkowo
modlą się statyści o cud przemienienia
półlitrówki w pięć albo osiem dzbanów
ułańska fantazja
ale stało się stało

grający drzewo poległ przedwcześnie
tłum mający ponieść grzesznicę na językach <-- ta linia to zaczyn na osobny wiersz, ponieść można też trumnę, bohatera
znika

pochodu nie będzie za to kac
który lepiej przemilczeć
zwłaszcza że czkają mylą refren
i wchodząc w inne role

drzewo sprawdza wytrzymałość stołu
stojąc pośrodku zakłada koronę <-- czy nie przejść do pierwszej osoby - zakładam
światło bijące od żarówki
robi za aureolę

Mogła to by napisać studentka/student wydziału aktorskiego, jako pracę magisterską, albo jej motto. Reszta to didaskalia.

[eka]

Nie, tu wszystko gra. Zmiany w językowych splotach, słowa nie wytrzymują zachowań statystów, splatają się w sznur i drzewo bez korony. Próby samobójcze. Drzewo się samo nie powiesi, stąd sprawdzenie wytrzymałości stołu.
Zła droga. Ludzie szybko zapominają. Szczególnie ci od wódy i ci robiący tłum.

[Marcin Sztelak]

Dla mnie bardzo dobry, mocny i mroczny wiersz. Gratuluję i pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Ewo, Leszku, Marcinie - pięknie dziękuję za interpretacje i opinie.
Pozdrawiam.

[tabakiera]

Powiem tyle - jeśli świat ma tak wyglądać, nie chcę takiego świata.
Stereotypy, plecenie, pijaństwo.
W takim świecie nie żyje człowiek współczesny.
A jeśli żyje i mu się to nie podoba, są drogi ku wyjściu.
To jakaś ciemnota i zabobon w połączeniu z patologią do kwadratu.
Co nie zmienia faktu, że motyw drzewa ciekawie przedstawiony.
Końcówka znacznie lepsza, niż początek, gdzie dziad i baba siedzą przy wódzie, a Śnieżynka chce zawisnąć, bo ma dość.
Taki właśnie bajkowy motyw w zwierciadle z lekka przekrzywionym.

[Alek Osiński]

Tematyka tradycyjna, ale czy istnieją właściwie inne?
Najbardziej podoba mi się melodia tego wiersza
chociaż operowanie pojęciami też niczego sobie...

Pozdrawiam

[biegnąca po fali]

tabakiero, Alku - dziękuję za odwiedziny:)