Mandragora (drabble)

[Lucile]

Ada Dagon od zawsze wiedziała, że przyjdzie taki czas, gdy będzie musiała zmierzyć się z tą całą pokręconą przyszłością. Tak, przyszłością. Bo gdyby nie ta niefortunna wyprawa, na którą i tak nie miała ochoty, nadal zasypiałaby spokojnie i bezpiecznie u boku Gorana. To Nora - z tą całą kabalistyką - przemieściła czasy. Pomimo tego, że ona nie zagłosowała za szalonym pomysłem wspólnego lotu paralotnią, reszta odurzona sekretnym wywarem, ochoczo wyraziła zgodę.

A przecież całą sobą wyrywała się gdzie indziej. W przeszłość.
Ich zakazaną przeszłość.
Nie dojechała.

Nic dziwnego.
I tak wiedziała, że mandragora – właśnie jej – nie pozwoli na bezpieczny skok w przepaść.

[lczerwosz]

Bezpieczny skok w przepaść - to samozaprzeczenie. I jeszcze przepaść przeszłości. Skok w znane, bo nie w przyszlość, która jest nieznana. Determinizm ma kolosalną wadę. To jak oglądany już film. Wszystko po kolei się zdarza. Czyli więzienie w czasoprzestrzeni. Powtórzy sie i ten skok, powtórzy się potem znowu.

Nic dziwnego.

Nic dziwnego.

[Lucile]

Bezpieczny skok w przepaść - to samozaprzeczenie. I jeszcze przepaść przeszłości. Skok w znane, bo nie w przyszlość, która jest nieznana.

A nie może to być skok w przeszłość nieznaną, np. poprzednie wcielenie? Przecież mamy do czynienia... z mandragorą - niezwykłą rośliną o właściwościach psychoaktywnych.

[Lucile]

Dagon - Nie jest umarłym ten, który spoczywa wiekami, nawet śmierć może umrzeć wraz z dziwnymi eonami – „Necronomicon” H.P. Lovecrafta (ps. Abdul Alhazred).