Rok w martwym mieście

[Marcin Sztelak]

Zima:

Do śniadania czytałem raporty o stanie pogody
na najbrudniejszych z klatek schodowych:
żadnych dobrych wiadomości dla nieposiadającego
wełnianej czapki.

Zresztą od przemarzniętej pobudki przeszkadzało
przekleństwo świadomości, jednak martwy pogłos
kukułki zza ściany zmuszał do wyjścia w przestrzeń
zacieśniającą się w kierunku wiosny.

Do której nie doszło,
prawdopodobnie z powodu wymodlonego unieważnienia
modlitw.

Latem gazety nieco wyblakły, egzorcyści nie przyszli
do opętanej kukułki.
Jesień nadeszła, kiedy chleb stał się czerstwy,
a ściana ciemniejsza.

Zima:

Ciąg dalszy.

[lczerwosz]

prawdopodobnie z powodu wymodlonego unieważnienia
modlitw.

To ciekawa koncepcja. Kiedyś ktoś mówił o zderzających się, jak ptaki w locie, modlitwach wiernych - dorosłych. Każdy modlił się o coś przeciwnego niż sąsiad, a nawet małżonek. I utrącał inną modlitwę. Tylko modlitwa dziecka doleciała do Nieba i została spełniona.
Otoczenie martwego miasta niezachęcające. Nie tylko brak czapki, ale służby miejskie, urzędy, instytucje, administracja domu w stadium kompletnej anarchii.
Tylko kukułka na posterunku. Ta chociaż pożyje. Jak nie zapomną nakręcić.

[eka]

Wszystko jednak w klamrze zimy.
Martwy pogłos kukułki zwiastującej wiosnę, wyblakłe od lata gazety, jesień w czerni i nieświeżości - wszystko sprawa wszechpotężnej zimy. Z braku egzorcystów, peel wiośnie nie dał rady. Wyszedł, ale wymodlone unieważnienie modlitw zadziałało.
Czapka dalej potrzebna mieszkańcowi kamienicy.
Czasami, Marcin, wkurzasz mnie, bo egzystencję dołujesz na potęgę, całorocznie:)