ja Weronika

[biegnąca po fali]

z wieczornej ciszy uszczknę odrobinę rosy
do przemywania oczu z zakrzepłych obrazów
wyrastają ciernie
tyle ich bierzesz do snu

zapobiegliwi próbują je zapić
myśląc że rozcieńczone
nie będą się układały w plamy na słońcu
skąd na pewno nie widać jak starasz się nie zasnąć

podczas jednej z wielu burz
sosna oparła się o mój dom niczym poprzeczna belka
którą niosłeś aż skończyła się droga

to nie to drzewo i nie ten ogród
a znój ten sam
ostry zapach strachu i potu

mogłabym znowu przyjść otrzeć ci twarz
tylko zapukaj w ścianę a skrzypną drzwi
zabrzęczy tłum napierający na okno

[Alek Osiński]

O! Też kiedyś napisałem wiersz o Weronice. Doceniam!

z wieczornej ciszy uszczknę odrobinę rosy
do przemywania oczu z zakrzepłych obrazów

podczas jednej z wielu burz
sosna oparła się o mój dom niczym poprzeczna belka
którą niosłeś aż skończyła się droga

mogłabym znowu przyjść otrzeć ci twarz
tylko zapukaj w ścianę a skrzypną drzwi
zabrzęczy tłum napierający na okno

Te fragmenty najmocniej do mnie przemawiają...

Pozdrawiam

[eka]

Jeden z najlepszych Twoich wierszy.
Dwa obrazy, ten z sosną i brzęczącym tłumem, przejmują do szpiku.
Brawo, Ewa! Szacun.

[eka]

Skok z upału natura poczyniła chyba nieodwołalnie.
Uprzejmie proszę Admina o umieszczenie tego wiersza Ewy w naszych polecankach.
Naprawdę warto przeczytać w pierwszej kolejności.

[biegnąca po fali]

Alku - wdzięczny temat. Bardzo się cieszę, że znalazłeś w tym wierszu coś dla siebie

Pozdrawiam.


eko - bardzo dziękuję za wyróżnienie. To, że wiersz dotyka (przejmuje), to dla mnie największa nagroda.

Pozdrawiam.

[lczerwosz]

I mi bardzo się podoba. Dobry pomysł, aby zabierać do snu obrazy. Ale dobrze je sobie dobierać, by sen był leszy, szczęśliwszy. A niestety, czasem przypadkowe wchodzą.
Scena z drzewem, to jakby dalszy ciąg snu. Ważna jest gotowość, cóż, czasem najłatwiejsze robi się najtrudniejsze. Zaniechanie.
Nie umiem sobie wytłumaczyć przyczyny pojawienia się tłumu napierającego na okno. Gapiów i wścibskich zawsze za wielu, nie zawsze są życzliwi. Zainteresowani treścią snu, jak filmu. Przyznam, że i mnie wciągnęła tajemnica tego widzenia.

[Marcin Sztelak]

Wiersz jest wspaniały, na długo zapadnie w pamięć.
Pozdrawiam.

[Lucile]

tylko zapukaj w ścianę a skrzypną drzwi
zabrzęczy tłum napierający na okno

Nie umiem sobie wytłumaczyć przyczyny pojawienia się tłumu napierającego na okno.

A do mnie ten fragment (jak i cały wiersz) przemawia, ba wydaje mi się, że rozumiem przekaz. W czasach powszechnego internetowego ekshibicjonizmu, nawet zamkniecie się w snach, może nie stanowić dostatecznej zapory.
Wiersz świetny. Tym bardziej, że bardzo, bardzo lubię odniesienia w poezji do faktów, postaci historycznych, a nawet jeżeli są to postacie z Biblii – tym bardziej stają się przejmujące – przetworzone przez osobistą wrażliwość i przemyślenia Autora.
Brawo.

[biegnąca po fali]

Leszku, Marcinie, Lucile - ślicznie dziękuję:)
Bardzo mnie cieszy tak pozytywny odbiór wiersza. Starałam się trochę uwspółcześnić Weronikę. To zawsze pomaga utożsamić się z postacią. Przybliżyć odległe światy.

Pozdrawiam:)