Prehibicja

Wiadomość

Marcin Sztelak · #1 Post autor: **Marcin Sztelak** » 30 cze 2018, 12:14

Z perspektywy wypalonego do korzeni
miasta świat wygląda jak piędź ziemi
wsypana do klepsydry.

Ta pęka, wypełniając szkłem krwiobiegi.
Człowiek rozpisany na czynniki pierwsze
to nic więcej niż garść pyłu. Przesiana
przez kalendarz.

Patrząc od wewnątrz pośmiertnej maski
jesteśmy tylko ciągiem znaków.
Na tablicy szaleńca.

Nadspodziewanie łatwym
do usunięcia.

witka · #2 Post autor: **witka** » 30 cze 2018, 12:55

Bardzo dobry.

#3 Post autor: **eka** » 30 cze 2018, 17:58

Marcin Sztelak pisze: ↑
30 cze 2018, 12:14
garść pyłu. Przesiana
przez kalendarz.

Udana metafora, wieńcząca surrealistyczny obraz cywilizacji pt. Marność nad marnościami i wszystko marność.
W rękach szalonego czasu.

Agnieszka R. · #4 Post autor: **Agnieszka R.** » 30 cze 2018, 20:48

świetny tekst, bardzo liryczny, czytam i czytam i nie mogę się naczytać.

tetu · #5 Post autor: **tetu** » 04 lip 2018, 00:29

"Człowiek jest tajemnicą, z tajemnicy przybywa i w tajemnicę odchodzi"
Prawdą jest, że wszystko mija bardzo szybko, nieubłaganie, a w tym wszystkim

Marcin Sztelak pisze: ↑
30 cze 2018, 12:14
Człowiek rozpisany na czynniki pierwsze
to nic więcej niż garść pyłu. Przesiana
przez kalendarz.

Bardzo prawdziwy, mający dla mnie szersze znaczenie fragment, bo przecież - z prochu powstałeś...
Fajnie wykorzystany, bardzo pojemny tytuł.
Tekst o rozważaniach nad sensem życia, ulotnością i przemijaniem. Dobry.