Z kronik nienarodzonych poetów

[Marcin Sztelak]

Uprzedniość

Upał, aż do pęknięcia termometrów,
drobiny szkła wbijają się w pęknięcia
zgęstniałego powietrza.

Taki niezbyt trwały konstrukt,
tylko gdzieniegdzie upstrzony dogmatem
doskonałości.

Płonące rękopisy szeleszczą niczym wyschnięte
skóry węży. Milczymy jak zaklęci,
chociaż słów w nas dosyć.

Na każdy z możliwych początków.

[Alek Osiński]

Fakt, Marcinie, na początku wszak zawsze
stoi słowo. Wybornie napisane.

Pozdrawiam

[lczerwosz]

Pytanie - czy temperatura wysoka od płonącego stosu, czy emocji niedoszłych. Ich myśli palą się lub są spalane zanim zaistnieli. Czy taki ich początek, inicjacja. Powiedzą coś potem, czy na zawsze zamilkną nauczeni złym doświadczeniem.