okrzepiny

[datura]

Lucyno, hm, dzięki wielkie. Postaram się coś z tym pokombinować, a masz może jakieś sugestie?

[Lucile]

Pozwól, Sylwio, że się zastanowię, ale już nie dzisiaj.

[eka]

Pierwotna wersja jest ostra, emocje aż kipią.
Druga uładzona. No i tytuł nie współgra z przekazem, jeśli lawa ma tylko oślepić.
Utonąć w łzach, ślinie, nienawiści a jednocześnie (paradoksalnie) to 'oczepiny'. Relacja mocna w rozbudowanej "ocznej" metaforze. Widzenie i wydobycie obrazu jest ważne.

[datura]

@eka - czyli Ewo uważasz, że pierwotna bardziej trafna? Ja też ją lubię, lubię takie ostre pisanie. Nie wiem tylko, czy nie jest przegadana.

[Wszebor]

Jak dla mnie pierwsza wersja jest lepsza, walczą tam uczucia to się czuje, mocniejsza i bardziej przemawiająca i wcale nie przegadana.
Druga delikatna i nie współgrająca ze sobą rozmywa całe przesłanie tego wiersza.
Łagodzenie swego przekazu psuje utwór.
Ale to jest tylko moje zdanie.
Tylko nie czyń tego o czym piszesz.

Pozdrawiam.

[datura]

@Wszebor - nie mam zamiaru nic takiego robić:) Dzięki za opinię, coraz mocniej skłaniam się ku pierwszej wersji.

[lczerwosz]

rzucę ci do stóp kiść
kamieni
mają słodki posmak pachną
tobą

uklęknij i otwórz oko
z dna wydłubię winę
lepką lawę
niech oślepi nas oboje

Ponieważ nie ma interpunkcji, a trzeba wyregulować oddech i dać chwilę na myślenie, dlatego sugeruję zmienić wersyfikację. Druga cząstka ma odmienny rytm, czytaj: sposób oddychania i myślenia. Zobacz, po słowach rzucę ... kiść spodziewamy się słodkich owoców, a są kamienie. Nowa linia spowalnia czytanie, co powoduje, że winogrona nasuwają się przed oczy, jako stereotyp i powstaje zaskoczenie. To samo słodki posmak, pachną a potem jest tobą. Tego w drugie cząstce nie ma, dlatego robi się osobna część wiersza. Można by zrobić podobnie, ale może byłoby wtedy nudno, zbyt jednolicie.

Jak rozumiem, kamienie pachną partnerem PL-ki. Wydłubywanie winy z dna oka ma na celu oczyszczenie związku, z może go zniweczyć.
A może oślepienie obojga jest metodą na rozwój wyrozumiałości wzajemnej, koniecznej przy dłuższym współżyciu.
Tytuł - okrzepiny - jest jakby częścią rytuału zamążpójścia, podobnie jak oczepiny. Wyjmowanie win, oczyszczanie, przebaczanie utrwali może związek.

[eka]

@eka - czyli Ewo uważasz, że pierwotna bardziej trafna? Ja też ją lubię, lubię takie ostre pisanie. Nie wiem tylko, czy nie jest przegadana.

Szczerze mówiąc, owa trafność w dużej mierze zależy od upodobań odbiorców, a one, te upodobania, są różne, niestety:)
Tak więc Autor decyduje, co dla jego wiersza najlepsze.
Bo niemal wszystko jest uznaniowe. Rytm lub jego brak, wersyfikacja paragonowa czy 'zdaniowa', ilość części mowy, metaforyka odleciana lub trzymająca się logiki wokół tematu... kiedyś były konkretne zasady budowy wiersza i dalej obowiązują wobec gatunkowych liryków.
Ale dzisiaj... najważniejszą jest chyba świeżość, prawda, ucieczka od banału.

[Marcin Sztelak]

Druga, oszczędniejsza i zdaję się subtelniejsza wersja zdecydowanie lepsza.
Pozdrawiam.