Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

póki pamiętasz, co to jest niebo,
spójrz niebu jeszcze głęboko w oczy,
potem się zanurz w swym odchodzeniu,
zlej z horyzontem. chcesz bieg odroczyć.
droczysz się z losem. myślisz - na pewno
jest niemożliwe to umieranie.
ono dotyczy obcych, a ze mną
ten świat zostanie i ja zostanę.

gdy już wypadniesz z tej karuzeli,
to jeden rumak będzie do wzięcia
przez krótką chwilę, potem poniesie
na swoim grzbiecie innego księcia.

On wciąż się kręci, wciąż galopuje
teraz od zawsze zawsze, aż do wieczności
stąd albo stamtąd, w koło Macieju.

Bezzębna Ziemia ssie ludzkie kości.

[eka]

bezzębna Ziemia ssie ludzkie kości
i karmi nimi korzenie roślin
atomy ciała nie umierają

oswój ten fakt

łańcuch rozpadu buduje ład
nie zrywaj kwiatów
nie ścinaj drzew

w komórkach zaczyn
ślad WWA część RNA
lub echo DNA

transmisja trwa

nowe powstaje w ziemi cmentarza
koniec – początkiem
a o ISTNIENIU pomyślę w piątek

[tabakiera]

a o ISTNIENIU pomyślę w piątek
- w piątek jest szabas, dobry początek
będzie myślenia w koniec tygodnia.

Czy ktoś istnienia bywa niegodny?
Czy coś istnieje, lecz tego nie ma
na naszym świecie? Zaszła potrzeba,
bo wiedzieć o tym, co nie do wiary.

Chcę więc pomyśleć, moje zamiary
pewnie się ziszczą. Połamię głowę,
żeby wymyślać teorie nowe.

[eka]

żeby wymyślać teorie nowe
wytyczyć dla nich szeroką drogę
wiedzy brakuje
z głowy geniusza teoria rusza

a ja dyletant
siłę mi daje wierne przeczucie
i wyobraźnia
która o zawrót myśli przyprawia

biegną wcielenia
rosną obrazy
jedna istota i wiele twarzy

koniec początkiem w planie podróży
port Zaistnienia
wita żeglarza nie jednej misji

co zrobi dalej
niech ci się przyśni

[tabakiera]

niech ci się przyśni wielkie milczenie
i moja dusza z tobą stłamszona
w tym naszym wspólnym niby pożyciu

niech ci się przyśnisz ty w mojej skórze
kombinuj dumaj jak się wyzwolić
krzycząc wyostrzaj obraz w rozmyciu

tego co chciałam teraz ty pragnij
to co bolało niech tobą krwawi
i niech się roi i niech się kroi
sen niech się twoją jaźnią zabawi

[eka]

sen niech się twoją jaźnią zabawi
przekreśl obawy
posłuchaj
choć pamięć krwawi
przed wspólną przeszłością klękam

światło w niej i oczekiwanie
na głębokie równanie
jeden plus jeden równa się Jeden
po prawej stronie
nasz Eden

chciał bardzo i ja mocno chciałam
lecz nigdy
nawet we śnie
nie byłam tym którego kochałam
a on
nie potrafił być mną

z ty i ja rosło – my
i cud – maleńkie ciało
bo jeden plus jeden równa się trzy
albo cztery
lub pięć i sześć

ale wbić się do końca
tak ze wszystkim
nawzajem w siebie
jaźń złączyć z jaźnią

nie można

[tabakiera]

nie można w ucho igielne włazić
nawet gdy jest się wielbłądem

bo po co
bo na co
dla czego
dla kogo
te akrobacje

lepiej nawlec dratwę
i uszyć buty
i ruszyć

na egzotyczne wakacje

[eka]

Uszyć buty
i ruszyć na egzotyczne wakacje.
Ach, zetrzeć smuty
coś sobie kupić...

Daleki Wschód?
Dialog. Stare Państwo Środka:

– Niedawno oskórowane, pani Han.
– Chcę zupełnie świeże, panie Wu.
– Pani wybierze.
– O, ten!
– Ten?
– Nie, ten bardziej rudy.
– Dobre oko, bo młodszy jest. Pani chwilę poczeka.
Pani czeka, a pan tasakiem oddziela ogon i miauczącą głowę od reszty. Kiedy sprawnie ściąga futro, pani myśli o zakupie szczeniaków. Bardzo apetycznie wyglądają i mają duże oczy. Tatko uwielbia psie gałki duszone w czosnkowym sosie. Pani Han jest dumna z ojca pisarza. Jego powieści są znane na świecie.
Pan Wu patroszy kota. Pani Han głaszcze szczenięta po głowie.
– Wezmę jeszcze te trzy maluchy, panie Wu.


Na mokrym targu czekają atrakcje.

[tabakiera]

Na mokrym targu czekają atrakcje.
Krowy i konie, młode kurczaki.
Śliczne kuleczki, puszyste gąski.
Mała Urszulka wyciąga rączki, chce się pobawić.
Zostaw, dziewczynko.
Mama szykuje ci bułkę z szynką.

[eka]

mama szykuje ci bułkę z szynką
bo tato na wieś jedzie z rodzinką
w końcu wakacje trzeba się ruszyć
no i Urszulkę oswoić z świnką
piszczą warchlaczki szlocha dziewczynka
dziadek powiedział że z nich ta szynka

lecą więc w sierpniu na Nuku Hiva
czar Polinezji radość prawdziwa
wyspa z kózkami plażą i słońcem
klaszczą rodzice wtórując Ulce
i z przewodnikiem ruszają śmiało
liany i pnącza maczeta strąca

kózki na wzgórzu obleciał strach
trzy straszne krzyki przebiły las
nie ma już mamy taty i Ulki
w dymie się wędzą różowe szynki

https://www.fakt.pl/wydarzenia/swiat/ka ... k3#slajd-5