Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

najdzielniejszych na świecie szukał w korcu maku.
Szukał ich na Syberii, szukał gdzieś w Iraku,
na Saharze, w Irlandii, w Wiedniu i w Antwerpii.

Zostali sami dzielni, najdzielniejsi zbiegli.

Czy ktoś pyta o wybór, gdy nie ma wyboru?
Czy ktoś rozdawał honor, nie mając honoru?
Czy wybierałeś z tego, co dawno przebrane?
Przeskoczyłeś najwyższą z zatrzaśniętych bramek?

Nie wiem, czy dzielność kwestią siły, czy przypadku.
Kiedy myślę o losie moich dzielnych dziadków
pocieszam ich siedzące na ramieniu dusze
moją słabością do nich i przyznać to muszę,
że nie pamiętam chwały, pamiętam złamanie,
pamiętam nieprzespane noce i zegarek
- odnaleziony w gruzach tani skarb rodzinny.

Pozostał gdzieś w piwnicy, nie umiał solidnie
wskazywać wtedy czasu, rodzinę porzucił.

Tylko nie wiem, maleńki, dlaczego się smucisz
i igły szukasz w stogu. Ciesz się, że nie wróci
czas wielkich prób i zasług, zmagań i odkrycia,
że sprawcą wielkich czynów jest wola przeżycia.

[eka]

Ciesz się, że nie wróci czas wielkich prób i zasług, zmagań i odkrycia,
że sprawcą wielkich czynów jest wola przeżycia.
(Ks. Pragmatyzmu 1, 31)

w czasie wielkich prób
być za każdą cenę
żyć żyć żyć
odruch i krzyk

pazurami wbić się w byt
trwać trwać trwać
prometeizm – mrzonka
ks. Kolbe – fantasta

życie nie odrasta

[tabakiera]

życie nie odrasta życie wciąż się płoży,
w życiu jest cierpienie i jest oddech boży,
życie jest cenniejsze od myśli i wiary.

- Czy chciałbyś żyć wiecznie?
- Nie, nie dałbym rady.

[eka]

Nie, nie dałbym rady.
Wybacz, że kochałem.
Kwant bólu
(spoza ludzkiej miary)
był moim mordercą.
Nie płacz. W studni czasu
nawet słońca toną.
Nicość bezpieczniejsza.

[tabakiera]

Nicość bezpieczniejsza.
Nicość gawrą twoją?

O, nie, mój niedźwiadku,
mój ptaszku, mój kocie.
Z nicości masz wyleźć,
stanąć przy mym płocie
cały z krwi i kości.

Rozumiesz? Inaczej
wyrwę nicość niebu
i niebo zapłacze.

[eka]

i niebo zapłacze
chluśnie ulewami
źli ludzie utoną

ale nie bądź płaczek
nie szlochaj jak ono
chociaż potop mamy

wyczekuj ratunku
fala mnie nie wkurza
tudzież żadna burza

gdy jestem po trunku
ocalę kochankę
idę składać arkę

[tabakiera]

idę składać arkę
więc ciągnijcie losy
krowy konie świnie

kto słaby ten zginie

a pan tutaj nie stał
teraz pan się stawia
zapuszcza żurawia
stroi słodkie miny

chwila dla gadziny!

[eka]

chwila dla gadziny z miejscowości Dudy
wpisze się w annały światowej obłudy
obieca nam troskę
o każdą jednostkę
pamiętaj opluty co mówiła wprzódy

chwila dla gadziny
(Ks. Paradoksu 33, 3)

chwila dla gadziny spod wioski Konieczna
będzie się rozlewać niczym Droga Mleczna
wpadnie w czarne dziury
i wróci do góry
myśl o końcu czasu jest po prostu śmieszna

[tabakiera]

myśl o końcu czasu jest po prostu śmieszna

śmieję się do końca, nadchodzi powoli,
niech z jego nadejściem panicz się oswoi.

póki co, trwaj chwilo, jak najdłużej mieszkaj,
scalaj się w godziny bezwzględnej gadziny

- jesteś, musisz minąć, a prawda jest wieczna.

[eka]

jesteś
musisz minąć
a prawda jest wieczna
w przeszłości bezpieczna

i nic jej nie zmieni
w bursztynowej rzece
motywy i czyny

spójrz na nie pod światło
póki pamiętasz