Z ust mi wyjąłeś

Wiadomość

Alek Osiński · #1 Post autor: **Alek Osiński** » 14 kwie 2020, 00:55

Poczekalnie nocą ożywiają nieco rozluźnione związki.
Mezalians wypadł z porządku dnia i teraz powraca
– kolejne stada wypłoszonych nietoperzy przyjmują
kurs na latarnie. Ile zaważysz - tyle przeżyjesz

duma, olśniony ciężkim oddechem, nosiciel tradycji;
chciałby się chłostać do krwi, by później, z garścią
liktorskich rózeg, szczycić Laurą. W końcu zdradziła
mu imię i zaraz zaśnie z głową na kolanach.

Popieść jeszcze jej ucho melodią czardasza
a przejdzie za tobą do ludowych podań, kosmyk
siwych włosów zaszczyci smyki. Pobłądzimy trochę
za nimi po rezonansowych pudłach

zanim zdradzą nas w półśnie trwożliwym oddechem.
Uwierz - przeczucia zwyciężają, szyja wiotczeje i trudniej
będziemy znosić przenosiny na wyproszone usta. Czerwień
w ostatniej fazie wzrostu wylewa się wprost z nich.

#2 Post autor: **eka** » 16 kwie 2020, 17:28

Twoje obrazowanie zawsze zadziwia. Kolejny wiersz o przemijaniu dzisiaj. Tu rozmowa z samym sobą. Podmiot liryczny do swojego Autora. Historia, bilans i nadzieja.
Grunt, że przeczucia zwyciężają, przynajmniej coś pewnego.
Dobry wiersz, ale u Ciebie to norma.

BerniM · #3 Post autor: **BerniM** » 17 kwie 2020, 18:10

Ciekawy wiersz o przemijaniu, czas pędzący na skrzydłach zegara w ostateczność. Ale przeczucia wygrają

Lubię delikatną stronę Twoich wierszy, taką podszytą zwiewną metaforą, czytaną pomiędzy palcami...
Pozdrawiam

marta zoja · #4 Post autor: **marta zoja** » 17 kwie 2020, 19:35

Mogłabym napisać...z ust mi wyjąłeś... Jednak błędnie by sądzić, że użyłabym tych samych słów tworzących te strofy... Jestem zawsze na granicy poznania o czym piszesz... Pozdrawiam mz

Marcin Sztelak · #5 Post autor: **Marcin Sztelak** » 18 kwie 2020, 17:47

Świetny i mimo wszystko pogodny wiersz o przemijaniu.

Pozdrawiam.

Alek Osiński · #6 Post autor: **Alek Osiński** » 21 kwie 2020, 16:10

Są przeczucia i odczucia, ale nie wiem dlaczego nie ma doczucia
- to mógłby być całkiem nośny termin. Dzięki za refleksje...

#7 Post autor: **eka** » 21 kwie 2020, 17:16

Alek Osiński pisze: ↑
21 kwie 2020, 16:10
dlaczego nie ma doczucia

Do czucia się odwoływać:)

Hosanna · #8 Post autor: **Hosanna** » 21 kwie 2020, 20:21

Złożony i niejasny wiersz
ale jest w nim miłość jakoś mezaliansowa jak romans lekarza i pielęgniarki lub odwrotnie
miłość widziana z zewnątrz
bohater jakby kibicuje tej parze
w której on zdradzając że Laura przyznaje się do występku miłości romantycznej
której się śpiewa cansony
ale gdzieś czai się zdrada
może w umiłowaniu porządku według którego zwycięża piętno mezaliansu

zastanawia czerwień wylewająca się z ust .. wyproszonych w ostatnim stadium
ale trudno powiedzieć czy miłości czy życia czy choroby
zawsze mnie zastanawiają Twoje wiersze na tyle że staram sie zrozumieć
ale odchodzę bez zrozumienia
jednak także bez poczucia straconego czasu
przeciwnie
towarzyszenie twoim grom słownym to dla mnie trudna ale przyjemność

serdecznie pozdrawiam

Alek Osiński · #9 Post autor: **Alek Osiński** » 27 kwie 2020, 16:02

eka pisze: ↑
21 kwie 2020, 17:16
Do czucia się odwoływać:)

A może, Ewo, lepiej do Twojego wyczucia

Hosanno, Twoje interpretacje są niezmiernie interesujące. Dziękuję

#10 Post autor: **eka** » 30 kwie 2020, 18:13

Alek Osiński pisze: ↑
27 kwie 2020, 16:02
A może, Ewo, lepiej do Twojego wyczucia

Wyczuć potrafię aż za dużo, nie warto:)