budzę się

[marta zoja]

zakwitły wiśnie w moim ogrodzie
a już myślałam że nie zobaczę białych
delikatnych kwiatków na suchych bez
życia gałązkach umarłych zimą

siedząc pod słońcem i nasłuchuję
głosów szperam w pamięci szeptem
nabrzmiałego znaczeniami budząc się
do życia wyciągam dłonie w znany dotyk

słowa przychodzą nocą w snach ciągle
widzę gdy przeplatamy nasze ścieżki
wrażeniami bliskości kochamy się tam
drżeniem przeciąganym przez czas

nie przez miejsce gdzie już nas dawno
nie ma w rzeczywistości snu istniejemy
poza światem a może granice przebywania
zostały wyryte już na zawsze meandrami

opowieści doświadczania między jednym
dotykiem słowa a drugim utkanym
przeżyciami pozwoliłeś mi żyć w pełni
brzmień i doznań jednią zmysłów

nie dziw się że tęsknię wyśnieniem

[BerniM]

Tęsknię za normalnością, kawą na mieście w biegu, fryzjerem, który przytnie mi grzywkę, ulubionym sklepem, gdzie tracę pieniądze jak wodę...Mam to wszystko w snach, wracają stałością schematów, tak lubię ..A ten co kradł dla mnie gwiazdy żyje wyśniony po drugiej stronie lustra.Nie ufam emocjom, prowadzą wyboistą drogą..Nastrojowy wiersz, otarłam się myślą o żywą tkankę.
Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Jest nastrój, melancholijny trochę zresztą. Jednak zastanawiam się czy nie przydałby się pewne skróty, wydaję mi się mimo wszystko zbyt rozwlekły...

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Faktycznie, przebudzenie faktycznie może być, jeśli nie jest gwałtowne,
procesem bardzo wielowątkowym i skomplikowanym
w trakcie którego przechodzi się przez wiele stanów skupienia...

https://www.youtube.com/watch?v=BATlJwKB8ts