Dzikie owoce

[Alek Osiński]

Ostatnia chwila na zbieranie dzikich owoców
mija niepostrzeżenie nad ranem. Lekki mróz
pozostawia wewnątrz poblask i kryształ emanuje
słabym światłem. Będziemy się rozbijać

na coraz mniejsze cząstki, żeby ostatecznie osiąść
w martwym polu i sploty trującego bluszczu
wkomponują nas w całun, który Penelopa pruje
przy łuczywie. To też tworzenie, zapełnianie

wykropkowanych miejsc pomiędzy spółgłoskami
chociaż wyraźnie się czuje – krzepniemy niby czas
pomiędzy jej palcami. Nie uwierzysz jak blisko
byłem, żeby adoptować wszystkie nocne koty

zrodzone przez nów, ale to przecież błędne koło
czyni błędnymi ogniki zupełnie prawdziwych miejsc.

[BerniM]

Bardzo lekki wiersz. przyjemnie się go czyta.Szybka akcja wydarzeń wzbudza czujność, delikatna zmienność pozwala dryfować myślom na morzu zdarzeń. Nie mogłabym być Penelopą. nie umiem tkać nic poza wierszami nie czekając na Odyseusza .
Najbardziej podoba mi się wers o adoptowanych kotach nocy...Kocham koty, a piękne zdanie napisał o nich izraelski pisarz Amos Oz : kot nie zaprzyjaźniłby się z kimś kto nie byłby gotów go polubić, a koty nigdy nie mylą się co do ludzi.
Jak zawsze świetnie I wyrafinowanie Alku
Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Ostatnio miałem okazję obserwować
jak jeden kot studiuje anatomię światła
- intrygujący widok...

Dzięki za komentarze. Pozdrawiam

[Hosanna]

dziwny czas
kiedy ostatnia pora (dziś czy tylko w tym sezonie) na dzikość
niedługo przed rozbiciem na atomy
przed zmartwychwstaniem w innej pętli tego samego koła

i urzeka mnie pokusa adoptowania nocnych kotów (wszystkich)

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobra, lekka i subtelna jak nocne koty poezja.

Pozdrawiam.