***

[Agnieszka R.]

znajomy poeta myli szpital psychiatryczny z zakładem
w tym pierwszym przez dziurkę od klucza
wyfruwają wiersze
powracają do domu
gdzie już nie ma kota ani psa

poeta pisze o ojcu który udeptywał ziemię
był bardzo wykształcony
mój tata po siedmiu klasach gryzł ziemię
zamiast rzucić grudę na trumnę przyjaciela

wczoraj zapytałam po co mi zamrażarka
przecież wierszy nie da się zamrozić
to nie ciało
do którego dusza nie zawsze znajduje klucz

[tabakiera]

wczoraj zapytałam po co mi zamrażarka
przecież wierszy nie da się zamrozić
to nie ciało
do którego dusza nie zawsze znajduje klucz

Nie jestem w stanie ogarnąć związku zamrażarki z kluczem, co dusza do niego klucz znajduje.
mrożenie rozumiem, ale co ma do tego ostatni wers?

Tak samo jak nie wiem co ma wyfruwanie wierszy do pochodzenia taty i trumny przyjaciela tegoż ojca.

Mam wrażenie, że wątki są pomieszane przypadkowo, ot, co ślina na język przyniosła.
Płyną sobie tylko przez autorkę zrozumiałymi zakrętami.
A zakręty są gwałtowne i nieprzewidywalne.

[Alek Osiński]

znajomy poeta myli szpital psychiatryczny z zakładem
w tym pierwszym przez dziurkę od klucza
wyfruwają wiersze

przecież wierszy nie da się zamrozić
to nie ciało
do którego dusza nie zawsze znajduje klucz

Clue wiersza tkwi chyba w relacji jego pierwszych
wersów do ostatnich i bezcielesność wierszy
nadana im przez twórcę...

Poza tym wiele tu wątków pobocznych
które próbują zwieść czytelnika na manowce...; )

Pozdrawiam

[Agnieszka R.]

Tabakiero, Alku dziękuję Wam ślicznie

[BerniM]

Dla mnie Twoje wiersze są jak terapia. Taka poetycka terapia w której wiele się dzieje. Chaos kompletnie mi nie przeszkadza, potrafię sobie wszystko uporządkować, ułożyć Szybka akcja tego wiersza nie pozwala się nudzić a i tak nigdy nie wiem co mnie czeka za kolejnym zakrętem ... Uwielbiam to uczucie niepewności
Pozdawiam serdecznie

[Agnieszka R.]

BerniM, bardzo Ci dziękuję

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry, świetnie spisany wiersz.

Pozdrawiam.