Za szybą

[Agnieszka R.]

dobrze mi w akwarium
zdana na łaskę człowieka
to nie przeszkadza
czasem boję się ryb
bo mogą zabrać pokarm

tu śladów nie ma
rozpływają się największe plagi
może tylko prowiant niedbały
czaruje oczy jak kamyk rzucony
na błyszczącą taflę jeziora

za dnia akwarium dodaje ciepła
ożywia sufit ściany
z nocą przeraża cisza
ale matka wstająca do dziecka
idzie pewnym krokiem

[lczerwosz]

W akwarium wirusy się pasą. Kwarantanna.

[Agnieszka R.]

to jest specyficzne akwarium;)

[Hosanna]

mnie tu pasuje ktoś zależny od innych
np osoba niepełnosprawna
albo może niemowlę z rybkami - zabawkami nad głową

zatrzymała mnie pointa

[tabakiera]

Bardzo długo miałam akwarium.
Ostatnią rzeczą, jaka tam była to spokój.
Moja refleksja - istoty żywe same sobie tworzą duże piekła i małe piekiełka.

W wierszu przemawia do mnie najbardziej ostatnia strofa.
Całość sprawia wrażenie lekko wymęczonej.
Nie płynie.

[Alek Osiński]

No tak, jak każda ograniczona przestrzeń przynosi pewne poczucie bezpieczeństwa,
ale i wzbudza przeczucie klaustrofobii. Fajna końcówka, ta "rutyna" w naturze człowieka
często klaruje sytuację i rzeczy niepewne czyni oczywistymi. "Prowiant niedbały"
jak dla mnie dziwnie brzmi, mało zrozumiały, poszukałbym chyba czegoś bardziej
adekwatniejszego...

[Agnieszka R.]

Dziekuje pięknie wszystkim za komentarze.
Tabakiero to pierwsza cząstka ma moc. Nawet się zastanawiałam czy tego, czy z tego miniaturki nie zrobić i zostawić tylko tę surrealistyczną część pierwsza i pójść jeszcze w głębszy surrealizm. Czas pokaże co będzie. No właśnie! Co będzie?