Czekanie

[Toyer]

Czekając na ciebie liczę uderzenia serca
każde jedno nas zbliża drży powietrze ciepłe
czekając na ciebie zostawiam tęsknotę w wersach
odczytaj ją i nie zostawiaj mnie na tak długie chwile

czekając na ciebie słucham oddechu wiatru
co rozdziela nas nieustannie wietrznie
brakuje mi teraz ciebie skarbie
gdzie jesteś gdzie jesteś gdzie jesteś

czekając na ciebie piszę te słowa
szukając cię w każdej chwili
lecz nie wyrazi żadna mowa
jak tęsknię jak wiatr się myli

czekając na ciebie

[lczerwosz]

Liczę uderzenia serca każde nas zbliża
drży powietrze ciepłe
zostawiam tęsknotę w wersach
odczytaj ją i nie zostawiaj mnie na długie chwile

słucham oddechu wiatru co rozdziela
nieustannie wietrznie
brakuje mi teraz ciebie
gdzie jesteś gdzie jesteś

czekając piszę te słowa
szukam cię w każdej chwili
lecz nie wyrazi żadna mowa
jak tęsknię jak wiatr się myli <-- tu jest składnia, które sugeruje, że wiatr się myli czekając na bohaterkę tęsknoty PL-a
a nigdzie nie zapodano, że wiar miałby mieć rację

czekając na ciebie

ja bym zredukował liczbę powtórzeń i usunął zbyteczne słowa. Ale i tak jest napisane zbyt wprost, moim zdaniem.

[Hosanna]

bardzo mi się podoba

ma prostą moc zakorzenioną w instynkcie

i ma zaskakującą rozmazaną pointę
który wiatr się myli
ten który wieje ku obiektowi tęsknoty
czy ten który szepcze że to niebezpieczne lub nie to lub zakazane
wszak choć wiatr rozdziela ich
bohaterka wsłuchuje się w niego

może nawet i ten rozdzielający wiatr jest jakimś poprzecznym łącznikiem z rozdzielonym kimś

czy może wiatr się myli czekając
czy rozdzielając

niepokój i niepewność tego co takie (instynktownie) pewne.

[Toyer]

Wiatr się myli rozdzielając oboje, być może robi to nieumyślnie. Raz zbliża raz oddala ale ogólnie wszystko komplikuje.