Tryb

[tabakiera]

Nocą odnajduje w gwiazdach wszystkie odmiany ciemności. Światłem własnych oczu przebija jaskrawość. Po omacku prześwietla niebo. Drapie, mruczy, łasi się do pospiesznie zapisanych kartek. Prychając, drze i zapisuje od nowa. Od końca, od początku, od środka siebie.

Za dnia chowa się między jednym a drugim milczeniem. Wtapia w ściany, kałuże, murale. Jego myśli zwinięte w kłębek dochodząc do siebie, odpływają by przeżyć. Metodycznie wciąga pazury, ugniata taśmę, w wyuczonym rytmie przymila się produkcji. Szybciej, błędniej, bezbłędniej. Liczy żetony, zamienia je na mięso, rzuca mięsem. Bezsilnie i wysiłkowo. Zacieśnia łańcuch, czyści prawidło.

Ustawiczny buntownik instynktownie poddający się regułom.

[Hardy]

Ten miniak jest tak wieloznaczny, że... wszystko pod niego można podstawić.
Ostatnie zdanie trochę wyjaśniło. Chociaż nie moje klimaty. Trudno, tabakiero. Każdy ma swoje preferencje.

[tabakiera]

Bardzo, bardzo się cieszę, że zajrzałeś tu, Hardy.
Dzięki za szczerą opinię.

[Hardy]

Bardzo, bardzo się cieszę, że zajrzałeś tu, Hardy.
Dzięki za szczerą opinię.