ballada o wierszu, który spadł

[bonkreta]

mam fazę na frazy obdarte z emfazy,
w rękawach wyrazy, sznur sylab i rytm.
słyszycie jak biję w trochejach po szyję?
co strofa, przepiję, co ważne, ukryję.
i tylko mi serca żal.

cenzura wydrwiła i krwiobieg odkrwiła.
wiersz blady jak papier spod ręki na łeb...!
zaszumiał i stężał, zmiarowił puls. zemdlał.
ach, wiersza jak dziecka, żal.

zawinął się w tutkę, poczęty w minutę,
by walczył ze smutkiem do końca, po śmiech.
na kapciu trywialnie spoczynek, a dla mnie
za sercem tęsknota, bo żal.

stąpajmy ostrożnie - kto wie, czy nie człowiek,
ten w wersy wpisany, na dnie...?
nie depczmy, lecz szepczmy, że z nami bezpieczny
ten wiersz
i ten człowiek,
i ja.



.

[lczerwosz]

Autocenzura raczej, skąd się wzięła. Trzeba szybko pisać, zanim sie pokapujesz, co napisalaś. Przynajmniej serce się zdąży wygadać.

[bonkreta]

Ja zawsze szybko piszę Nie umiem pracować i dopracowywać

[skaranie boskie]

Fajne rymy. proste, rzekłbym nienachalne.
Właściwe do takiej, trącającej autoironią, formy.
Mnie się podoba.

[Leon Gutner]

W formach i treści Leona się mieści więc przyjemność to wielka była.

Z uszanowaniem L.G.

[bonkreta]

skaranie boskie, Leon Gutner, miło mi, fajnie, że na chwilę przystanęliście:)

[szczepantrzeszcz]

Jeżeli sensu w życiu nie dostrzegasz, to przynajmniej spróbuj poczuć rytm. Twój wiersz ułatwia zadanie. Baaardzo Szczepanowi przypadł do gustu.

[bonkreta]

szczepantrzeszcz,

Baaardzo Szczepanowi przypadł do gustu.

bardzo mi miło, ukłony.