Wszystko

[Leon Gutner]

Jesteś już tylko smutkiem i ciszą
brak snu zabójczo siada na oczach
zapalam światła i znikam pisząc
wyrzucam z siebie myśli jak proca

nie czuję nigdy że będzie jutro
przed końcem nocy byleby dalej
na nasze razem dawno za późno
jakby niczego nie było wcale

to nie odległość lecz oddalenia
a potem północ co zawsze słodka
lecz nawet ona już nie docenia
wyczekiwanych nieczęstych spotkań

pnie się śladami wątłego jutra
cudem poranka co taki świeży
pomimo braku ciepła na ustach
i tego w co tak bardzo chce wierzyć

wszystko przychodzi jeden raz
znika
zwyczajnie z czasem żyje umiera
niczego nie ma co ponad dzisiaj
a to najlepsze jest właśnie teraz

[skaranie boskie]

Leon!
Weź Ty się, do KN zakochaj od nowa, bo w tej niedoli po JEJ ODEJŚCIU za róg popadasz w coraz głębszą...
Nie, nie melancholię, to bym jeszcze zniósł. Ty popadasz w GRAFOMIANIĘ, a tego - znając twoje zdolności poetyckie - znieść nie potrafię!
Może w czymś pomoże?

[Leon Gutner]

Oj tam małpo - człowiek może więcej znieść niż mu się wydaje
Wino nie pomaga. Wiersze nawet grafomańskie, a i owszem.

Pozdrawiam L.G.