kontrowersje motyla

[marta zoja]

jesteś za barwna bym mogła
cię zatrzymać w poświacie księżyca
iluminacja aż boli gdy dotykam
głodu miłości caritas

za to eros wpycha się każdą
namiastką szczęścia zanim
powstanie słowo już jesteś
przylgnęłaś skrawkiem duszy

chciałabym cię pochwycić
zostawiłaś ślad na czubku
szpilki wpasowana idealnie
w biografie Anais Nin

i niejednego Henry Millera
ja pozostanę na uboczu
poprzyglądam się kolażom
wywieszonym na naszej ulicy

hermetycznych znaczeń

[BerniM]

tęsknota za doskonałością , obawa przed nadmarem kolorów i barw..lepiej być popielatym..zadziubią kolorowego,rajskiego ptaka z zazdrości.Podoba mi się ten wiersz,pełen wyrazu.

[Hosanna]

dla mnie kluczem jest nieznana mi (dotąd) postać Anais Nin
Jak poczytałam bardzo barwna postać
Barwne postacie gdy na nie patrzymy , wywołują czasami wrażenie ze nasze życie jest niekompletne w jakiś sposób gorsze
Zazdrościmy innym (przez dłuższa czy krótsza chwilę) intensywności przygód kolorów ilości i jakoś przygód
Niektóre postacie przypominają tych fascynujących ludzi
Także sama jestem dla wielu taka iluzją
Potrafi dotknąć do kości ale to wciąż iluzja
Jeśli nie jesteśmy tymi ludźmi to znaczy że nie zdołalibyśmy unieść ciężaru ich istnienia
choć kuszą nas (innych może odrażają) ich cechy nie staliśmy się nimi
i nie dlatego że jesteśmy gorsi ale inni
i nie dlatego że słabsi tylko inni
i nie dlatego że mniej odważni tylko inni
Inność to system , to nei ciasto i nie można wybrać samych rodzynków tęsknić za kawałkiem systemu bez uwzględnienia tego czym NIE chcielibyśmy być


Nie do końca rozumiem związku między bohaterką a Anaisopodobną kobietą
poza tęsknotą nie tyle za doskonałością ile intensywnością

przyglądanie się wydaje się być bohaterce wystarczające
nie potrafi nie tęsknic
nie czuć braku

Miller był jednym wielkim szalonym erosem
ale wcale nie chciałabym go spotkać

złudzenie piękna narkotyków to dla mnie eksperymentalna era szaleństw młodości
nie wielbię (już) kolorowości narkotycznych stanów

bohaterce życzę tego samego

skupić się na tym co życiodajne

[Marcin Sztelak]

No tak, ale ciężko jest lekko żyć, nie każdego na to stać, ba niewielu stać. A wiersz bardzo dobry.

Pozdrawiam.