braknienie

Wiadomość

biegnąca po fali · #1 Post autor: **biegnąca po fali** » 21 wrz 2019, 13:54

z palcem w buzi
(jak dziecko)
starał się dokończyć sen
o wieczności

zabrakło czasu
i znów musi wstać sprzed telewizora
przenieść się na ławkę
podglądać życie
tętniące najmocniej wokół dworca

gołębie

pod nogami
nad głową
trzeba się postarać o okruchy
(te wspomnieniowe raz jeszcze
złożyć w życiorys
dziurawy jak znoszone buty)

swoje już przeszedł
i przeżył
komunizm
żonę

syna najbardziej

#2 Post autor: **Rekuperator** » 21 wrz 2019, 15:44

Starość niech szlag trafi!

biegnąca po fali · #3 Post autor: **biegnąca po fali** » 22 wrz 2019, 18:19

Rekuperator pisze: ↑
21 wrz 2019, 15:44
Starość niech szlag trafi!

Amen.

Dzięki za czytanie:)

marengo · #4 Post autor: **marengo** » 22 wrz 2019, 23:45

Braknienie, głask i... perforacja. Najczęściej srebrnego nieśmiertelnika nadziei, na upatrzone oczekiwania.
Cierpienie stygmatyzuje poetów ciekawymi przemyśleniami. W środku nie ma nic. Na Biegunie Północnym miłość dmucha w zamarznięte dłonie, podczas, gdy Biegun Południowy nie może się opędzić od chmary amorowych strzałek. A na Ekwadorze samotna ławka przygląda się życiu i dziewczyna, w którą powoli wrastają drewniane deski ławki, jak sploty Laokoona, szorstkim głaskiem dopieszczają braknienia.

Alek Osiński · #5 Post autor: **Alek Osiński** » 25 wrz 2019, 15:13

Zgrabnie napisane, chociaż z drugiej strony dosyć przewidywalny
wiersz, w sensie, że nie ma w nim nic zaskakującego. Ciekawie
ten syn usytuowany w puencie : )

Marcin Sztelak · #6 Post autor: **Marcin Sztelak** » 02 paź 2019, 16:47

Ech... starość, a szczególnie taka - ewidentny błąd demiurga.

Pozdrawiam.

Hosanna · #7 Post autor: **Hosanna** » 04 paź 2019, 20:16

w kontekście całego wiersza najbardziej robi wrażenie ta próba dokończenia snu o nieskończoności

próba skazana na nie niepowodzenie
nieskończoność może byc niewidzialna nitką
lecz jeśli jest
śni nas na wieczność