Sz-sz-sz.

[Karma]

Z braku większych kłopotów,
nazwijmy to tęsknotą - zniecierpliwieniem.
Odganiasz złoto, kosmyk po kosmyku
a potem na dodatek, przykrywasz je niebem.
Spodziewałbym się znaleźć w tym las,
ścieżki nieudeptane ludzkim rozpoznaniem,
tymczasem asfalt topi się w rękach,
twarz przywiera mi do niego szczelnie,
tak, że powieki ciążą nieznośnie piętnem obecności.

Schylasz się do mnie, z oczu wciąż kapią ci słońca,
tym bardziej może, im bliżej jesteś oznak, że wciąż żyję.
Składasz dłonie w muszelki i przyrzekasz tu zostać,
przykładając mi je do skroni.

Słyszysz?





Dedykowany.
Marcin Lenartowicz
Wrzesień, 2019.

[Alek Osiński]

Ciekawy jest ten utwór. Jakby smakować kroplę melatoniny wyciśniętą z szyszynki.
Sen jednak nie nadchodzi, a może nie potrafi się skończyć? Ważne że smakuje miodem
z dodatkiem odrobiny lukrecji...

[Hosanna]

odnajduję w tym list miłosny do uwielbianej kobiety
mężczyźnie trudno uwierzyć że coś między nimi jest naprawdę
że ona zostanie
jej gesty .. muszelki .. są zbyt lekkie i frywolne by im uwierzyć

on nie jest pewny czy ona słyszy jego wersję historii
czy spełni swe obietnice
domaga się potwierdzenia

[Karma]

Właściwie, to nawet nie wie, że coś między nimi jest. Ona. On zresztą też być może. To takie kręcenie się wokół, przypadkowe musniecia. I brak zdecydowania, więc może jednak ta obawa z komentarzy jest potwierdzona.

Dzięki za czytanie. Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Lecz mimo tej delikatności, tej niepewności to jednak piękny, subtelny erotyk.

Pozdrawiam.

[Karma]

Nie z założenia. Ale dzięki

[mirek13]

Albo gdzieś mi uciekłeś czasowo, albo nie zauważyłem zmiany.
W każdej wersji jestem bardzo pozytywnie zaskoczony.
Te swobodnie plątające się rymy wewnętrzne, a pomimo wiersz płynie.
Jest parę miejsc, które bym zmienił, bo zaburzają rytmikę, ale pewnie Jagoda ma to w tyłku.
A poza tym...?
Wolę zwyczajnie Jagodę.

[Karma]

Ale przecież ten tekst jest podpisany Marcinem