głask

Wiadomość

biegnąca po fali · #1 Post autor: **biegnąca po fali** » 01 wrz 2019, 22:40

(dłonią wzdłuż policzka
żeby poczuć jak drży
przy pozornym bezruchu)

ta kobieta dźwiga garb
dźwiga go zamiast krzyża
ten nie utrzymałby się
na tak niepewnym gruncie

tym bardziej ptaków i chmur
schodzących coraz niżej
i niżej

(gdyby wszystkie spadły
czy da się jeszcze wierzyć
w Niebo)

kiedy tak opowiada o kacie
opowiada przy stole
palcami pocierając krawędzie
jakby chciała wygładzić
załamujące się na nich powietrze

(jak wygładza się włosy
albo sukienkę)

"wolałabym urodzić się chłopcem" mówi
"ale za późno
na wszystko nawet na jesień"

nocami słyszy jak rośnie śnieg
spadnie lada dzień
mróz rozsadzi szmuglowane
weki ze słońcem

#2 Post autor: **tabakiera** » 02 wrz 2019, 00:06

Super, że napisałaś wiersz o innej budowie, niż zwykle, bo rutyna zabija.
Tekst przypadł mi do gustu.
Jeśli miałabym się czepnąć, to wg mnie zbędnego dopowiedzenia w drugiej strofie.
Przecież widać, że garb jest emocjonalny, że garb stosujesz jako metaforę ciężaru (zresztą to nic nowatorskiego, łatwo się domyśleć).
I tylko to słowo "emocjonalny" bym odgryzła.
Tekst bardzo empatyczny, nie ogólnie gderający, o kimś konkretnym.
Bardzo na tak.

biegnąca po fali · #3 Post autor: **biegnąca po fali** » 02 wrz 2019, 15:14

Tak się właśnie zastanawiałam nad tym "emocjonalny". Ale czekałam na opinię jakiegoś czytelnika. Z boku zawsza lepiej widać. Dzięki, tab.

PS.
Ja nie gderam!

Alek Osiński · #4 Post autor: **Alek Osiński** » 02 wrz 2019, 15:21

To o przemocy domowej jak sądzę. Ciekawie, nienachalnie napisane
a najbardziej działa ostatnia strofa

biegnąca po fali pisze: ↑
01 wrz 2019, 22:40
nocami słyszy jak rośnie śnieg
spadnie lada dzień
mróz rozsadzi szmuglowane
weki ze słońcem

Super ujęte : )

#5 Post autor: **eka** » 02 wrz 2019, 23:49

Za Dorotą i Alkiem.
Szacun.

biegnąca po fali · #6 Post autor: **biegnąca po fali** » 04 wrz 2019, 13:07

Alku, Ewo - pięknie dziękuję:)

Marcin Sztelak · #7 Post autor: **Marcin Sztelak** » 09 wrz 2019, 16:58

Bardzo dobry, mocny wiersz.

Pozdrawiam.

biegnąca po fali · #8 Post autor: **biegnąca po fali** » 10 wrz 2019, 14:49

Marcinie - dzięki.

Hosanna · #9 Post autor: **Hosanna** » 13 wrz 2019, 22:15

to będzie trochę o wierszu, trochę o problemie a trochę o mnie

studium kobiety dźwigającej los towarzyszki kata
opowiada swoja historię innym
ale nie am w niej tego co sprawia że wraca do kata
co sprawia że chce go w swoim łóżku
może nawet sama chce być nim
zadawać surowe rany

wśród kobiet na chwile jest po drugiej stronie opowieści
gdzie on jest zły a ona dobra

wszystkie grzechy na niego
ona w tej historii czuje się i jest niewinna
wygładza niewidzialne zmarszczki na krawędzi stołu wreszcie bez poczucia winy
gdy wróci
jego siła i wiara i przekonania
zapędzą ją znów do kąta ofiary gdzie znajduje pożywienie które potrafi trawić nawet jeśli inni tego nie rozumieją

woli swojego znanego jesiennego diabła
od niebezpiecznie potencjalnej wiosny