Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

wersy zapisane deszcz mi wczoraj zmoczył,
zmyły się, spłynęły, załzawiły oczy
i splamiły ziemię.
nie kuszą, nie nęcą.
wszystkie moje słowa stały się poezją,
której nie przeczytasz,
której nie zrozumiesz,
której nawet autor odczytać nie umie,
bo deszcz go wyleczył, deszcz obmył z liryki
szkoda?
nie, nie szkoda.
czas zmienić nawyki.

[eka]

czas zmienić nawyki
odkręcić poetyki
mdłe dotyki
etyki
tyki (a jak?)

na wspak
na całość
w odwyki

już drzewo rusza
z korzeni
księżyc skacze
z orbity gej
zapatrzony w kobity

czar
myk myków

świat inny
bez ciężaru nawyku

[tabakiera]

bez ciężaru nawyku
pusto w moim przełyku
duszę się
i umieram
bowiem nic nie odbieram
nic odbierać nie umiem
chcę ale nie rozumiem
bo rozum działa z nawykiem

jestem czlowiekiem czy bykiem?

bykiem w uczniowskim zeszycie
jest bez nawyków życie

[eka]

jest bez nawyków życie - dla byków nieżyciem
blady null

bez nudnego oddychania pożerania
po obórkach i po łąkach
codziennego srania

byczy byt by znikł
nie dorósł
do nawyku kochania

[tabakiera]

do nawyku kochania ewolucja pogania.
ewolucja kochana rację ma i jest znana
ze swojego postępu, sprytu oraz mądrości.
ewolucja pogania, a tak mało miłości.

[eka]

Ewolucja pogania, a tak mało miłości. Geny nie kochają,
wabiąc przyjemnością. Krzyżować się, mutować,
lansować człowiekiem... dla matki natury? Och! Ach!
Ostre zęby, mocne kości oraz spryt – reszta pikuś,
nie chcą wiedzieć, czym jest wstyd.

[tabakiera]

nie chcą wiedzieć, czym jest wstyd te białe myszki.
wyskakują, niczym królik z kapelusza w najbardziej oczekiwanym momencie.
nad ranem wgryzają się w ranę po wyżartych zwojach umysłu.
zalotnie popiskują, doprowadzając do mdłości.
do porzygu.
a ja porzygam się tobą.
bezsilnie i bezwstydnie wgryzę się we własną bezsilność, by ją wypluć wraz z zębami.
by ją wyrazić językiem.

[eka]

by ją wyrazić językiem
nie szukaj gwałtownych liter
w najgłębszej ciszy
ciężar
którego sylaba nie ruszy

bezsilność
niealchemiczne
w szarość zlane rozumienie
sensów bezsensu
wymyślonego zera

bo zera nigdzie tak naprawdę nie ma

[tabakiera]

bo zera nigdzie tak naprawdę nie ma
i nie ma stagnacji
krążą planety i ciała
i niebieskie
ptaki
nie są niczym są istnieniem

a jeśli chcesz zniknąć
schowaj się za chmurę
za drzewo
w górę lub w depresję wejdź
zostaniesz
punktem do obserwacji
myślicielem na wakacjach

kimś skądś w czymś

[eka]

kimś skądś w czymś

człowiekiem
z Ziemi
nie tylko w słowach
w radioteleskopach

gdy milczy niebo
(od Obcej myśli
brak sygnałów)
bezczelnie gramy

egoistyczne dramy
bo nie podskoczył Stamtąd
nam nikt