Paula Gauguina impresja prawie kuchenna

Wiadomość

#1 Post autor: **Lucile** » 15 sie 2019, 12:54

pewnemu poecie - w podzięce za inspirację

kiedy nabiści i parnasiści dopadną kuchennej sztalugi
naburmuszony tasak przetnie głębię malatury
tylko naga ciepła muślinowo-kokosowa króla żona*
jak odpoczywająca w kąpieli Diana* wachlarzem napędza
cienie impresjonizmu
gdzieś tam na Markizach pełnym symboli cmentarzu w Atuona
czasami słychać skargę Paula
ne me quitte pas*

więc Tehamana* i ja niewyraźnie echo symbolizmu
prawie z japońska powtarzamy

ne me quitte pas
chmury brzemienne pustką
milczenie fali

niepotrzebny już blejtram stał się podpałką
bo przecież bigos lubi dochodzić

https://www.youtube.com/watch?v=E7zgNye ... TE&index=2

* obraz Paula Gauguina "Żona króla" z 1896 r. znajduje się w zbiorach Muzeum Puszkina w Moskwie.
* obraz Lucasa Cranacha starszego "Diana i Akteon". ok. 1540 r. znajduje się w Wadsworth Atheneum w Hartford w USA (takie swoiste studium nagich kobiecych ciał).
* ne me quitte pas - jedna z najsłynniejszych piosenek Jacquesa Brela, który został pochowany na tym samym cmentarzu co Paul Gauguin; na wyspie Hiva`Oa na Markizach. Polinezja Francuska.
* Tehamana, tahitańska żona Gauguina.

Waldemar Kubas · #2 Post autor: **Waldemar Kubas** » 15 sie 2019, 16:12

Dobry obyczaj każe nie komentować, nie pisać źle o utworze, który został komuś dedykowany. W pełni podzielam takie podejście do sprawy.

O tym utworze można pisać jedynie w samych superlatywach. Stąd moja obecność pod wierszem.

#3 Post autor: **Lucile** » 15 sie 2019, 17:35

Nie mam zgody poety, który był łaskaw zadedykować mi swój wiersz, więc nie mogę
- niestety - go przytoczyć.
A szkoda, bo to on był inspiracją do mojego, a razem stanowią (msz) interesujący,
jakby na głosy rozpisany, dyptyk.

Waldemarze, bardzo dziękuję za pozytywną opinię oraz serdecznie pozdrawiam
L

Waldemar Kubas · #4 Post autor: **Waldemar Kubas** » 15 sie 2019, 18:38

Miło mi, Lucile, Twój wiersz znakomity. Nie dość, że wspaniały pod względem artystycznym (jako świetna poezja), to ileż niesie treści i wiadomości z historii sztuki. Jako czytelnik bardzo dziękuję!

Serdecznie pozdrawiam

#5 Post autor: **Lucile** » 16 sie 2019, 16:27

Nie ukrywam, miałam tzw. "szmery", opatrując wiersz przypisami. Wszak raczej tego w poezji się nie robi. Interpretacja zależy od wrażliwości, możliwości czytelnika, a także głębszego wejścia w dany tekst oraz chęci jego skomentowania.
Na ten proces nie powinien wpływać autor.
Stąd moje wątpliwości.

Jednak, po przemyśleniu, zdecydowałam się na przypisy (nie pierwszy to już raz, szczerze mówiąc takie "wierszowanie" bardzo mi się spodobało), które na dodatek dotyczą tylko i wyłącznie faktów biograficznych, historycznych i w żaden sposób nie ingerują w warstwę poetycką, a msz absolutnie nie zawężają możliwości interpretacji.

Oczywiście - i na upartego - można mi zarzucić zbytnie "rozerudycznowanie", ale przecież wiersze rodzą się w indywidualnych głowach, sercach, a każdy z nas jest inny i na barkach niesie swoje własne doświadczenia, imaginację, inspirację oraz zdobytą wiedzę.

Waldemarze,

bardzo dziękuję, i za miłe słowa, i za daną mi możliwość wyrażenia swoich zastrzeżeń i wątpliwości.

Serdecznie, z popołudniową :kofe:

L

Waldemar Kubas · #6 Post autor: **Waldemar Kubas** » 16 sie 2019, 17:43

Lucile, myślę, że Twoje obawy były nieuzasadnione. I bardzo dobrze, że po przemyśleniu zdecydowałaś się na przypisy. Jak sama zresztą mówisz, dotyczą „faktów biograficznych, historycznych i w żaden sposób nie ingerują w warstwę poetycką, a msz absolutnie nie zawężają możliwości interpretacji”.

Pozdrawiam serdecznie, z popołudniową. :kofe:

#7 Post autor: **Lucile** » 17 sie 2019, 10:52

Elka, nie ma za co przepraszać. Sadzę, że ten poeta z dedykacji także nie miałby nic przeciw komentarzom. Tym bardziej, iż to jeden z jego wierszy był "sprawcą" narodzin mojego.

elka pisze: ↑
17 sie 2019, 08:24
My, kobiety, to musimy być wszechstronnie uzdolnione,

Trafiłaś w punkt. Kobieta: matka, żona, gospodyni, kochanka, muza, kucharka, bogini, opiekunka... ileż to jeszcze ról powinna ogarnąć. Jeżeli jednak w każdej z nich pozostaje sobą, jest godna uwiecznienia w sztuce - malarstwie, literaturze, muzyce. I nieistotnie, czy akurat miesza w garach, czy tworzy inne dzieło.
Co prawda... truizm, ale nie zaszkodzi - od czasu, do czasu - przypominać o tym.

O czym z przyjemnością informuję, w wielkim garze mieszając powidła śliwkowe.
Kończę... bo dochodzą...

Pozdrawiam
L

Marcin Sztelak · #8 Post autor: **Marcin Sztelak** » 17 sie 2019, 13:51

Świetny, doskonale napisany wiersz.

Pozdrawiam.

#9 Post autor: **Lucile** » 20 sie 2019, 14:36

Jakie miłe słowa, aż sobie je zacytuję:

Marcin Sztelak pisze: ↑
17 sie 2019, 13:51
Świetny, doskonale napisany wiersz.

Marcinie, bardzo dziękuję i serdecznie odpozdrawiam

L

Hosanna · #10 Post autor: **Hosanna** » 21 sie 2019, 23:42

ja mam kłopot z wierszami literackimi bo mało mam odpowiedniej wiedzy
z przyjemnością dowiedziałam sie o nabistach (za Wiki ) "większość ich nosiła brody, niektórzy byli Żydami i wszyscy byli rozpaczliwie poważni"

ale odczuwam nieznośna lekkość krytyki kogoś z góry
kto działa tasakiem
niszczy coś co chciało być wypowiedziane
co miało moc

chmury niby pustką ale wciąż brzemienne