Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[eka]

Miara kłamie i potrafi zniszczyć.
Wykrzycz jej to, wrzaśnij:
- Ty miaro, ty podła,
chcesz mnie upokorzyć?!
Jak śmiałaś, jak mogłaś
(gdy wyrzeczeń rośnie
codzienna mogiła)
na wadze mi wyświetlić...
sto dwadzieścia kilo?!

Poradzę sobie z dietą jak maraton
z metą. Po biegu czas na lody
i piwo z lodówki. Ciało muszę
schłodzić. Deprechę od ręki
pokonają krówki.

- Czemu płaczesz, miaro?
- Jak mam ci dogodzić,
lubisz być ofiarą.

[tabakiera]

lubisz być ofiarą,
jakże to wdzięczna rola!
Idziesz do OPS-u, słuchasz ofiar porad,
stukniesz się kilka razy, może coś zaskoczy...
I jest kolejny datek, naród zauroczysz
swoją chęcią tworzenia - masz dolę z niedoli.

od tych datków rodakom we łbach się pie....doli

[eka]

od tych datków rodakom we łbach się pie....doli
stara prawda
że wszystko w główce się zaczyna
w alkowie zaś skutek
dwa plus trzy
dwa plus pięć
bywa że w plus dziesięć przyrasta rodzina
i
słupek idzie w górę – niż dzietności kona
vivat mąż
vivat rząd
vivat wyż
ten od prawej strony

[tabakiera]

ten od prawej strony
chyba nie miał żony,
a ten z lewej strony
był lekko wstawiony,
zaś ten naprzeciwko
szedł pod rękę z...
Miłką,
kogo wybrać, kogo?

Pójdę swoją drogą.

[eka]

Pójdę swoją drogą. Bez nadęć i blag.
Drzewa mi pomogą. Kałuże głęboko
rozkołyszą czas.

I zatańczy wczoraj zamknięte dla dzisiaj,
znowu najpiękniejsze będzie obok szło.
Dróg tyle na świecie, dla mnie

jeden trakt.

[tabakiera]

jeden trakt i jeden świat,
a tyle światów i tyle traktów,
ile zechcesz odnaleźć,
ile chcesz przejść,
a ile przejdziesz
wolno, spacerkiem,
czasem w pędzie,
czasem w różowych okularach,
często na ślepo.
Tyle naraz,
ile z osobna
i z daleka.

Życie jest piękne
dla Człowieka.

[eka]

dla Człowieka ten sam świat co i dla człowieka
drugiemu go za mało
a pierwszemu starczy

biały kwiat czarnego bzu
noc bo po niej świt
lód bo pod nim rzeka

[tabakiera]

lód bo pod nim rzeka,
a w rzece ryby - mówisz
że w stanie hibernacji
i że czekają, że żyją,
niczym rycerze pod Wierchem,
kiedy zabraknie nam racji
sprostają swemu zdaniu:
przemówią, obronią, nauczą
spowalniać oddech, przeczekać,
milczeć cierpliwie
jak kamień,
co zmyty wodą zostanie.

[eka]

co zmyty wodą zostanie
już nie zawiśnie

a to w człowieku:

co ogień pochłonął
nie zamarznie

co zawiść zagarnęła
nie odda

co głupota przemieliła
było jest i będzie

[tabakiera]

co głupota przemieliła
było jest i będzie

sine, bure i czerwone
z pazurami, z kopytami,
z jęzorem, z ogonem...

będą zżerać to i mlaskać,
trawić, puszczać gazy.
Grube brzuchy, tłuste szyje
nie czują odrazy

do tego, co przemielone
w przepocone dniówki.

Tu życie miliona istnień
zmielono w parówki.