Post divotium 2 - repudium cum me

Wiadomość

#1 Post autor: **Leon Gutner** » 14 cze 2019, 21:06

A ty nie pozwól przecież, żebym umarł w świecie ..

Oto twoje drugie rozwiedzione morze
inne niż to pierwsze kiedyś o tej porze
tonie we wspomnieniach o których nikt nie wie
ale znów oddychasz
siebie masz dla siebie

to będą kolejne w twoim życiu błota
wolna już ode mnie piękna plaża złota
sens nieznacznie inny nieco inne fale
podobne powietrze
już wolne od żalu

to następne nagle porzucone piaski
szybko spali słońce noce co wygasły
wiatr rozniesie cienie i nad brzegiem ciemniej
ale lżejsze kroki
stawiasz już beze mnie

inne będą wszystkie wschody i zachody
smutnie zawiedzione ale to nie szkodzi
morze takie same i już tylko czarne
moje chmury twoje
znowu mają barwę

wiem że będą nowe pełne blasku oczy
i następny dotyk palce ci ozłości
wierniejszy ode mnie bardziej delikatny
znam cię i na pewno
nie byłem ostatni

#2 Post autor: **eka** » 15 cze 2019, 10:43

https://www.youtube.com/watch?v=vfnyJwi1AL4

Przepiękny wiersz, Leo.
Od początku do końca.

:kofe:

#3 Post autor: **Leon Gutner** » 15 cze 2019, 12:15

Bardzo dziękuję Eko za tak łaskawy odbiór .

Z uszanowaniem L.G.

#4 Post autor: **Lucile** » 15 cze 2019, 12:46

Ot, życie - jak ogniwka w niekończącym się łańcuszku uczuć, lub paciorki w różańcu przesuwają się miłości/niemiłości. Dla jednych radość, innym pozostaje nostalgia.
Ładny i mądry - kolokwialnie mówiąc - życiowy wiersz Leonie. I jak to u Ciebie melodyjnie, harmonijnie zazębiają się wersy oraz ich wymowa.

Podoba się.

Pozdrawiam
L

#5 Post autor: **Leon Gutner** » 15 cze 2019, 22:08

Dziękuję Lu . To zaszczyt przeczytać taką twoją opinię o wierszu .

Z uszanowaniem L.G.