parzydełka

[marengo]

magia jest w tobie i ciepłych dłoniach
rumianki włosów przeplata płomień
milczeniem powiek idę po ciebie
w zaprzęgu myśli nieśmiałość kona

zamykam oczy wersami z wierszy
w kokardach wspomień wyschnięte kleksy
serca na gumkach w cukrowej wacie
twój szał ostatni mimo że pierwszy

mała pacynka w życia teatrze
gotowa płakać jak noc na sznurkach
kochać pomiędzy prawdą a kłamstwem
umrzeć w ramionach i chodzić w chmurach


https://youtu.be/vGzRuq16Z2Y


żegnajcie dopełniaczówki…


magia jest w tobie jak sekret w dłoniach
tańczy z włosami słońca podpłomyk
milczeniem w ustach idę po ciebie
i z każdym krokiem nieśmiałość kona

serce na bandżi znika i wraca
i zamiast kropki zostawia kleksy
zamykam oczy porannym wierszom
po raz ostatni a może pierwszy

mała pacynka wdzięcznie się kłania
gotowa płakać jak noc na sznurkach
kocha pomiędzy prawdą a kłamstwem
wchodzi w ramiona i znika w chmurach

[Leon Gutner]

Są tu dobre momenty :

w zaprzęgu myśli nieśmiałość kona

milczeniem powiek idę po ciebie

gotowa płakać jak noc na sznurkach


Jest też specyficzny całkiem fajny klimat .
Całość jednak zestawiłbym nieco inaczej .
Zdecydowanie jednak coś fajnego w tym wierszu jest .

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Dla mnie z kolei bardzo źle brzmią metafory typu: "rumianki włosów", "milczenie powiek", "zaprzęg myśli", "kokardy wspomnień", "życia teatr", itp.
Takie nagromadzenie konstrukcji dopełniaczowych rzuca się w oczy, poza tym nie jest to zbyt ambitny sposób kreowania przenośni poetyckich.

mała pacynka (...)
gotowa płakać jak noc na sznurkach
kochać pomiędzy prawdą a kłamstwem

Z całości uwagę przykuwa ten fragment.

Pozdrawiam,

Glo.

[marengo]

Dziękuję za komentarze.
Osobiście nic nie mam do dopełniaczówek, bo z racji niezasłużonej nagonki w poezji współczesnej na dopełniaczówki, wyzwalają się we mnie "ciała obronne" i chęć niesienia pomocy ginącym dinozaurom poezji tkliwej, czułej i pełnej spontanicznych myśli, bez wyrafinowanego myślenia nad "niepowtarzalnością", chociaż doceniam oryginalność, ale przecież i dopełniaczówkami można stworzyć oryginalny klimat. Poezja jest nieskończonym areałem pomysłów, a czy trzeba obrabiać wiersze, żeby być trendy i nie narażać się na grafomańskie ugory? Człowiek jest zakodowany, jak jego linie papilarne i tylko swoimi słowami można tak naprawdę opowiedzieć swój świat. Starania o nowoczesność w poezji przypominają nieco modę odzieżową i w dużym skrócie warsztat rzemieślniczy, w którym zgodnie z panującą modą kreuje się poezję i zaspakaja oczekiwania krytyków. A przecież moda retro wraca, jak bumerang i lansowana jest z dobrym skutkiem przez wielu, którzy chwilowy brak pomysłów zastępują odgrzewaniem minionych zauroczeń.
Ale mimo to pokusiłem się na "oddopełniaczenie" tego wierszyka, chociaż ubolewam, że musiałem oddać do "przytułku niemodnych przyzwyczajeń" gromadkę pierworodnych myśli i słów, który wyszły ze mnie, jak ciepły powiew duszy...

[marengo]

Dziękuję za komentarze.
Osobiście nic nie mam do dopełniaczówek, bo z racji niezasłużonej nagonki w poezji współczesnej na dopełniaczówki, wyzwalają się we mnie "ciała obronne" i chęć niesienia pomocy ginącym dinozaurom poezji tkliwej, czułej i pełnej spontanicznych myśli, bez wyrafinowanego myślenia nad "niepowtarzalnością", chociaż doceniam oryginalność, ale przecież i dopełniaczówkami można stworzyć oryginalny klimat. Poezja jest nieskończonym areałem pomysłów, a czy trzeba obrabiać wiersze, żeby być trendy i nie narażać się na grafomańskie ugory? Człowiek jest zakodowany, jak jego linie papilarne i tylko swoimi słowami można tak naprawdę opowiedzieć swój świat. Starania o nowoczesność w poezji przypominają nieco modę odzieżową i w dużym skrócie warsztat rzemieślniczy, w którym zgodnie z panującą modą kreuje się poezję i zaspakaja oczekiwania krytyków. A przecież moda retro wraca, jak bumerang i lansowana jest z dobrym skutkiem przez wielu, którzy chwilowy brak pomysłów zastępują odgrzewaniem minionych zauroczeń.
Ale mimo to pokusiłem się na "oddopełniaczenie" tego wierszyka, chociaż ubolewam, że musiałem oddać do "przytułku niemodnych przyzwyczajeń" gromadkę pierworodnych myśli i słów, który wyszły ze mnie, jak ciepły powiew duszy...