Jasność

[tabakiera]

Dziś na mojej ulicy tańczyły anioły,
a ich taniec był sytny, niewinnie zmysłowy,
bo pachniał parną ziemią, pulsował szampanem,
w dotyku był miękkością jak sen, co nad ranem
już prawie przebudzony, jeszcze lekko płynie
gdzieś po jasnych polanach, błądzi hen w dolinie
I smakuje poziomką, kusi ciepłym chlebem.

Taniec dotykał nieba i był czystym niebem,
lśnił gwiazdą i księżycem, słonecznym promieniem
gładzącym boski uśmiech - ten sam, co dla ciebie
żarzy się chyżą iskrą w sercu, w oczach, w głowie.

Zadziwiał ciągłym trwaniem: mówił, mówi, powie
tysiące baśni, ballad, pogodnych powieści…

Anioł anioła skrzydłem melodyjnie pieścił,
aż splotły się w jedność, puchem otuliły twarze.

Czy zobaczę je jeszcze?
Pewnie.
Czas pokaże.

[eka]

Piękny rytm, ma się wrażenia tańca z wersami, super!
A i pointa napawa lekką nadzieją.

[nienażarty]

fajne

czy pachniał „parną ziemią” - z czym skojarzyć zapach
naturalnym nawozem - toż to wielka gafa
być może tylko sztucznym grzanym rannym słońcem
a nad tą ziemią anioły przepięknie tańczące
lecz ja bym „parną ziemię” zmienił w kwietną łąkę
nad którą aromat ziół plecie wiersza wątek

wiersz dalej jakby ożył wena upust dała
wylewając gadżetów chyba torbę całą
i powstało ciasteczko ot na słodką chwilę
czytałem z przyjemnością było bardzo miłe

[tabakiera]

czy pachniał „parną ziemią” - z czym skojarzyć zapach
naturalnym nawozem - toż to wielka gafa

W życiu nie pomyślałabym o nawozach, mój obraz to parna ziemia po deszczu, gdy poprzedziła go susza. Nie mam doświadczenia z życia na wsi i "parna" bardzo mi pasuje, bo daje też i zapach, i nadzieję, no ale teraz moja wizja powoli pada.

Eko, Nienażarty, dzięki.

[Leon Gutner]

No szacun za taką już ponoć starodawną rytmicznie perfekcyjną trzynastkę.
Pan Tadeusz by się nie powstydził.

Podziwiam doceniam z przyjemnością czytam.
Z uznaniem L.G.

[tabakiera]

Dzięki, Leonie.
Nasz rację, era rymowańców ginie, ale czasem człek musi.