w niewypowiedzianym powietrzu nie ma miejsca na tlen

[biegnąca po fali]

droga niebezpieczniue zakręca wznosi się to znów opada
pociągając za sobą domy

nie patrzeć w dół
nie dziś
we wszystkich kałużach taplają się księżyce
mogą wyprowadzić i zgubić na prostej

uważaj

nie patrz w dół tym bardziej w górę
ostatni wisi nad miastem
wędrująca po niebie obietnica albo groźba

gdy między nami morze
idealnie martwe
żadnych ryb tylko kamienie

mamy ich pełne dłonie i usta
odmawiają krzyku

[Agnieszka R.]

Ładnie, ale dopowiadasz na koniec wystarcza po martwym kamienie w ustach

[biegnąca po fali]

Ładnie, ale dopowiadasz na koniec wystarcza po martwym kamienie w ustach

Czy ja wiem... Moim zdaniem, to nie jest dopowiedzenie.
Ale ja się nie znam.

Dzięki.

[Marcin Sztelak]

Żadne tam dopowiedzenie, raczej świetne spuentowanie bardzo dobrego wiersza. Niebezpiecznie - literówka się wkradła.

Pozdrawiam.

[Agnieszka R.]

Już tytuł jest dopełnieniem puenty, po co odpowiadać z tym nie krzykiem. Ale oczywiście jest różna wrażliwość czytelnicza. O kamieniu ładnie pisała Pani Szymborska i nie tylko ona. Autorka niczego nie zmieniła, skoro uznała za sluszny ten bezkrzyk to ja już nie będę się wymondrzac:)

[tabakiera]

Na mój gust tekst przedramatyzowany na maksa.
Ciekawy tytuł, dobry zabieg z księżycami.
Potem wtórne Morze Martwe, ryby i kamienie.
Ostatnie strofa to gwóźdź do trumny, jest tak rozpaczliwa, że aż wpada w groteskę.
Myślę, że nie jest to zabieg celowy.

Rozumiem - surrealizm.
Rozumiem - współczesność.

Oczywiście, tekst nie jest gniotem, Ty gniotów od dawna nie piszesz.
Jednak stawiam go na niskiej półce wśród Twoich.


Zastanów się, jak usta mogą odmawiać krzyku, gdy są w nich kamienie.
Raczej nikt ich o zdanie nie pyta...
Wiem, efektownie i dramatycznie to brzmi.

Dwie ostatnie strofy psują wiersz.

[witka]

Bardzo ładnie.

[Alek Osiński]

https://www.youtube.com/watch?v=Sd42N-FdnOQ

[eka]

Beztlenowe Niewypowiedziane Powietrze - nośna w znaczenie metafora. Duszenie się w kamiennym milczeniu.
Bardzo mi podeszła ta nierówna w biegu droga... pociągająca za sobą domy. Świetny film wyświetlił się w głowie. Szacun.
Kierunek - jak sugeruje peel - tylko na wprost, bez upadków i uniesień. Ale nie można ominąć morza martwego jak pospolitej kałuży.
Liryk niełatwej drogi.

[biegnąca po fali]

Alku, Ewo - dziękuję:)