Okropna Ziemia

[teo]

terra terribili <3

nigdy nie było deszczu
nigdy też nie spadło słońce
obecnie zawiodło wewnętrznie sprzeczne
więc wtulmy się wniebowzięci
a z całych sił upadając
roztrzaskamy dłonie o gołoledź
przetrąceni palcem grozy

w te oczy
błękitne usta w wypustki słów
jak w morze benzyny z ostatnią zapałką
jak góz w mózg lub autem w ścianę
beznamiętnie w toń oddechów bezbronni
w głębię słów

moja nadzieja na śmiertelne zauroczenie
i śmiertelny wróg

pociągiem do oddechu
promem do nowej ziemi
wciąż zataczam kręgi ciut szersze co rusz
by rozpaść się w strato...

a chuj
sfera też pułapką


Coburg 5.8.18

[eka]

Wpadanie tylko w słowa i nadzieja na fizyczność relacji, gdzieś na nowej ziemi, bo ta planeta nasza, nawet miejsce w jej stratosferze - pułapką, zawsze skazującą na koniec.
Nieźle napisany, emocjonalny liryk.
Nie widzę uzasadnienia dla wulgaryzmu (dzisiaj nie robi wrażenia, niestety to już niemal powszechny znak bezsilności lub wzburzenia).
: ) Góz w mózgu... podejrzewam, że pisownia celowa, funkcja - zatrzymanie uwagi czytelnika w tym miejscu, bo guz mentalny.

Założenie, że każde wniebowzięcie musi kończyć się upadkiem zapewne w 99% jest uzasadnione.
Zatrzymał.

[tetu]

nigdy nie było deszczu
nigdy też nie spadło słońce

Uczucie niepełności doznań, tego co miało obrodzić, a jednak uschło w zarodku.
Nienazwane, bo niepoznane. Sprzeczne emocje targają peelem.
Rozczarowanie, ale jednocześnie chęć dalszego smakowania,

więc wtulmy się wniebowzięci

bez względu na upadek, roztrzaskane dłonie, ale i bez przekonania, że się uda.
Inna sfera, strato-sfera to przecież też pułapka.

przetrąceni palcem grozy

Zabrzmiało jak naznaczenie, jakieś piętno spod którego nie sposób się wyrwać, stąd stan góza w mózgu (tu zgadzam się z Eką że góz zakorzeniony mentalnie)
Wreszcie prom do nowej ziemi - nadzieja, która jakby nie było też jest śmiertelna, pomimo, że umiera ostatnia.
Pod lir o tym wie, dlatego mówi o śmiertelnym zauroczeniu, śmiertelnym wrogu.
Mało optymizmu w tym wierszu Teo, mało światła. Bezradność, ściana i ciągle nic. To zawsze boli najbardziej.
I zabolało, pozdrawiam.

[teo]

Nie widzę uzasadnienia dla wulgaryzmu (dzisiaj nie robi wrażenia, niestety to już niemal powszechny znak bezsilności lub wzburzenia).

Postaram się unikać, lub wyrażać bezsilność inaczej.

Mało optymizmu w tym wierszu Teo, mało światła.

Rzadko w moich wierszach je znajduję

Eko, Tetu,
Dziękuję za dobre słowo