Seicento

[Agnieszka R.]

pojechaliśmy
na pogrzeb przyjaciela
starym fiatem seicento
należał do byłego męża

po mszy mieliśmy
jechać na Powązki
dołączyła kuzynka warszawianka
wyglądała ślicznie elegancko
dawno się nie widziałyśmy

wtedy w tym aucie
którego zresztą się wstydziłam
poczułam niesamowitą więź
pozytywne wibracje
i nie miały znaczenia:
pochodzenie dawne urazy żal ból

bieda nie powinna wywoływać
uczucia wstydu
przy kuzynce byłam zwykłą kobietą
ona zaś księżniczką
nie dała nam odczuć że miała klasę

[Marcin Sztelak]

Niestety żyjemy w czasach gdy bieda to niestety powód do wstydu, a rzeczy, za które naprawdę powinno być ludziom wstyd to powód do dumy...

[Agnieszka R.]

Powody do dumy magą być różne. A wstyd to raczej nasze kompleksy wypływają czasem z zazdrości zawiści jakiegoś poczucia niższości.

[tabakiera]

Czytając tego typu teksty zastanawiam się nad różnicą między poezją a prozą.
W tym przypadku ku zakwalifikowaniu do liryki prowadzi wyłącznie wersyfikacja.
subiektywny opis sytuacji z podaną na tacy refleksją.
Ukazujący w jawny sposób różnice społeczne, mniej lub bardziej zasadne kompleksy itp.

Nie, żebym uznała go za zły, lubię Twoje emocjonalne i szczere pisanie z nutą szaleństwa.

[Agnieszka R.]

Tabakierko. Wiem że tutaj mało liryki, a nawet wcale, ale bardzo lubię te historię. My ścisnięci z nią w tym samochodzie i ona uśmiechniętą nie zawahała się z nami jechać, sama poprosiła, choć miala inne wyjście. Przy okazji były rozmowy o ciotkach, których dawno nie widziałyśmy i ciepłe wspomnienia w nas odżyły:)