Kto tak

[Grafoman]

Kto tak

Nie było nam dane,
nie chciało nic tego,
z modlitwy ni amen,
ni deszczu wonnego.

Na ziemi po śladach,
na gwiazdach po niebie;
rozmowa jak każda,
gdzie każdy do siebie.

A przecież był dotyk
słów pierwszych i spojrzeń;
świecący i złoty,
chowany pod kołdrę.

Czy w jednej tęsknota
nie może bić duszy?
Noc spyta: „A kto tak
się kocha i nuży?”

[Leon Gutner]

Może przydałoby się wierszowi jakieś głębsze sensowniejsze zakończenie ale i tak podoba mi się ta treść i taka forma.
Po prostu lubię pisać i czytać takie wiersze.

Z uszanowaniem L.G.

[eka]

Bo w tym właśnie jest ambaras, aby dwoje chciało na raz
Wiersz niemal w Asnykowym klimacie, który skutecznie zmienia ostatnia zwrotka. Czy to zaleta, czy raczej wada?
Wg mnie to pierwsze.