ości

Wiadomość

datura · #1 Post autor: **datura** » 24 kwie 2023, 15:29

chowam się pod kamieniem
na dnie oka
miejsca starcza dla mnie i złotka
którego pozbawiłeś wody

uczymy się oddychać bez skrzeli
spełniać własne życzenia
cierpliwe stworzenie nie psuje się
od głowy

odgarnij łuski z powiek
spójrz -

syrena której odcięto język
ma zęby jak ości

#2 Post autor: **eka** » 28 kwie 2023, 16:23

Konsekwentnie okołorybna metaforyka... no cóż, zaskakuje chyba najbardziej pointa. Piękna, górna połowa syreny zamieniła się w też w rybę. Jak i bohaterowie wiersza. Zimno tu, milcząco, egoistycznie... i ten surrealizm ości, pozostał-ości wciąż cierpliwe.

datura · #3 Post autor: **datura** » 28 kwie 2023, 16:46

eka pisze: ↑
28 kwie 2023, 16:23
Konsekwentnie okołorybna metaforyka... no cóż, zaskakuje chyba najbardziej pointa. Piękna, górna połowa syreny zamieniła się w też w rybę. Jak i bohaterowie wiersza. Zimno tu, milcząco, egoistycznie... i ten surrealizm ości, pozostał-ości wciąż cierpliwe.

Ewo bardzo Ci dziękuję za czytanie, ostatnio czuję jakbym miała spadek formy i mnie to trochę martwi, ale staram się nie poddawać i pracować nad nowymi wierszami. Ni wiem, może na jakiś czas wystrzelałam się z wierszy...

#4 Post autor: **eka** » 28 kwie 2023, 16:52

Wczoraj rozmawiałam ze znajomą o rosnącej sile Twoich wierszy, tak że no... zmień nastawienie do swojej poezji.

:kofe:

datura · #5 Post autor: **datura** » 28 kwie 2023, 18:48

eka pisze: ↑
28 kwie 2023, 16:52
Wczoraj rozmawiałam ze znajomą o rosnącej sile Twoich wierszy, tak że no... zmień nastawienie do swojej poezji.

O, to niesamowicie miłe, dodałaś mi skrzydeł:)