Pocztówka z ludobójstwa

[4hc]

10.04.2022
Patrykowi Zimnemu


tego nie opisze jędrna metafora
gładka mowa gdy nawet lufy są gwintowane
gdy nawet łzy są chropowate i ostre
chociaż wciąż wsiąkają zbyt łatwo
jak krew w piach

trzeba by wymyślić nazwy od nowa
drukować na kartkach które ranią palce
zamykać w trumnach niszczyć to co w głowach
a świat i tak zapomni krzycząc że jest idealny

kolejni ludzie zmienieni w suche fakty
kolejny pluszak na tle krematorium
co mam napisać - że czuję się martwy?
że skurwysyństwo nie mieści się w słowach?

to czas poetów płaczących na kartki
będziemy je rozdawać później na wieczorkach
ku zrozumieniu nie dla fejmu farsy
rozdamy puste kartki w plastikowych workach

[eka]

Poezja miała umrzeć po epoce Auschwitz
Żyje.
Teraz też tak będzie, o ile ludzkość przetrwa.

Ale jak opisać koszmar ludobójstwa.
"miałem dwadzieścia cztery lata/ocalałem prowadzony na rzeź

[4hc]

Poezja miała umrzeć po epoce Auschwitz
Żyje.
Teraz też tak będzie, o ile ludzkość przetrwa.

Ale jak opisać koszmar ludobójstwa.
"miałem dwadzieścia cztery lata/ocalałem prowadzony na rzeź

a świat i tak zapomni krzycząc że jest idealny.

[Marcin Sztelak]

Zapomni, zawsze zapomina. Smutny wiersz, smutne czasy...

[4hc]

Zapomni, zawsze zapomina. Smutny wiersz, smutne czasy...

niestety, dlatego staram się mu przypomnieć, temu światu

[Alek Osiński]

Czy poezja powinna być poezją walczącą - oczywiście, jeśli potrzeba walki leży po stronie piszącego.
Jednakże czy ma taki obowiązek? To już dyskusyjne, bo moim zdaniem nic na siłę. Tworzenie w poczuciu obowiązku
stymuluje sztuczność. Dobry wiersz. Szczególnie ta końcówka - sama w sobie jest dobrym pomysłem
na manifestację twórczą. Oczywiście, o ile ktoś to zrozumie...