Nie ( Bezpieczny )

[Leon Gutner]

Niebezpiecznie żyje niebezpieczny wieczór
drżenia zapomnienia lepiej ich już nie czuć
odbezpieczyć myśli to wątpliwa droga
światła i bezświetlność
zimność albo pożar

niepewne jak przyszłość rozpalone było
w wielkich perłach oczu kłamstwo strach niemiłość
dość niedoświetlone i bez większych znaczeń
świeże niewiadome
to co dziś inaczej

chybotliwa pustka chociaż już poznana
słodkie ssanie palców wierszowany banał
cienka pościel łóżko i oddechy w trakcie
kochankowie którzy
pragną coraz bardziej

niebezpieczne ale w końcu los ukoi
wszystko jakieś inne lecz już się nie boisz
pilnie układane schody dach to miejsce
gdzie zamieszkał spokój
skąd nikt nie odejdzie

chociaż niespokojne jutro dosyć chwiejne
to już mocno pewny czego dłużej nie chce
niepewności uczuć echa wątłej duszy

to cud pogodzenia
gdy już nic nie musisz

[Gloinnen]

Wiersz napisany sprawnie (warsztat), jak to zwykle u Ciebie. Ogólnie też ma swój Leonowy niepowtarzalny klimat.

Za to w kwestii słownictwa i metaforyki, dużo tu elementów, które same w sobie są ryzykowne, a nagromadzone w znacznej ilości, nie wychodzą wierszowi na dobre:
"perły oczu", "pustka", "uczuć echa", "wątła dusza"... Ja tego nie kupuję.

Pozdrawiam,
Glo.

[Leon Gutner]

Dziękuję Glo za poświęcony czas i uwagi, których zasadność nie budzi moich wątpliwości.
Te oczywiste potknięcia będą siłą do kolejnego kroku w kolejny wiersz.

Pozdrawiam miło bo dawno już nie gościłem Glo w swoich wierszach.

Z ukłonami L.G.

[nienażarty]

niebezpiecznie bezpiecznik zaiskrzył
odbezpieczył ponurych zwój myśli
uświadomił samotność kochankom
szybki oddech nic więcej nie ziści

popieram przedmówczynię
Pozdrawiam

[Leon Gutner]

O masz a miałem nadzieję na autorską opinię głodnego bez sugestii przedmówczyni
Ale za to jest czterowers który iści więc dziękuję za słowo i czas

Z uszanowaniem L.G.