Smak pomocy

[januszek]

*
"Nie mogę ci wiele dać" - Perfekt

*
- Czy mógłby mi pan pomóc?
nie jadłem od...

Później mogłem zaobserwować,
jak smakowało mu moje śniadanie:

..............

..druga kanapka też z byle czym
jakby mniej

przy trzeciej się zdziwił:
dwa kawałki chleba
posmarowane NICZYM

przez chwilę
się zawahał,
tuż obok był... kosz.

Potem jednak

...i ta

smakowała mu
NAJBARDZIEJ.

*

[eka]

No chyba nie smak pomocy, bo o smaku musiałby napisać donator, w sumie b. ciekawe co ten obdarowujący czuje, pomagając. Smak wyższości, litości, dobroci...

Smak jałmużny, o ile obdarowywany nie jest cwaniakiem, musi być gorzki.
Ale to moje zdanie.

A że się chce biednemu więcej... normalka. Każdy tak ma.

[lczerwosz]

A ja słyszałem, że tzw. dobry uczynek szczególnie pozytywnie działa na wykonawcę tego dobrego uczynku. Można przewrotnie powiedzieć, że to jest rodzaj egoizmu, spełniać dobre uczynki, kompletować je, ku swojej uciesze. Słyszałem dowcipy o na siłę przeprowadzanych przez jezdnię staruszkach, wbrew ich woli, byleby "zaliczyć" dobry uczynek. To oczywiście jest całkowite zaprzeczenie idei.
Nie zgadzam się, że udzielenie komuś jałmużny poniża tego kogoś. Poniża sytuacja, w której człowiek widzi jedyne wyjście ze swojej trudnej lub beznadziejnej sytuacji w proszeniu innych o jałmużnę. Organizator życia społecznego, zazwyczaj jest nim państwo, powinien zadbać tak o to społeczeństwo, by wyeliminować żebractwo działając na przyczynę, nie skutek. Cóż, kiedy zazwyczaj zakazywano żebrać, a żebraków aresztowano. Przynajmniej dostawali, jak dobrze poszło, posiłek, czy nocleg.

[januszek]

eka ; lczerwosz
bardzo dziękuję za ciekawe komentarze
poruszyłem ,( a przynajmniej chciałem )aspekt tzw. wdowiego grosza. wujek google mówi: Wdowim groszem określamy niewielki datek pieniężny, ofiarę lub dar okupione dużymi wyrzeczeniami, przeznaczone na szlachetny cel, ale ofiarowany ze szczerej życzliwości i dobroci serca przez osobę niezamożną.

[eka]

"Wdowi grosz" przez wieki jest jednak przypisany bardzo ubogiej kobiecie, która straciła męża. Czyli tego, który ją i potomstwo utrzymywał. Kobiety drzewiej nie pracowały zawodowo. Nie było ZUS-u ani innych świadczeń dla wdów.
Stąd "mały pieniążek", datek z ręki wdowy, budził szacunek.

Czemu nie potrafię pomocy peela zrównać z wdowim groszem?
Podmiot (darczyńca) wchodzi w rolę analitycznego obserwatora. Bidak je, a darczyńca stoi obok i chłodno zakłada wniosek, że każda kanapka winna smakować: najbardziej. Tak jak jemu, równie biednemu. A nawet bardziej, bo pozbawił się jedzonka suchego chlebka. A tu taka niewdzięczność, obdarowany szuka wzrokiem kosza.
: )

[eka]

tzw. dobry uczynek szczególnie pozytywnie działa na wykonawcę tego dobrego uczynku. Można przewrotnie powiedzieć, że to jest rodzaj egoizmu, spełniać dobre uczynki, kompletować je, ku swojej uciesze. Słyszałem dowcipy o na siłę przeprowadzanych przez jezdnię staruszkach, wbrew ich woli, byleby "zaliczyć" dobry uczynek. To oczywiście jest całkowite zaprzeczenie idei.

Taa... w punkt! Nie wie lewica, co czyni prawica.

[januszek]

Czemu nie potrafię pomocy peela zrównać z wdowim groszem?
Podmiot (darczyńca) wchodzi w rolę analitycznego obserwatora. Bidak je, a darczyńca stoi obok i chłodno zakłada wniosek, że każda kanapka winna smakować: najbardziej. Tak jak jemu, równie biednemu. A nawet bardziej, bo pozbawił się jedzonka suchego chlebka. A tu taka niewdzięczność, obdarowany szuka wzrokiem kosza.
: )

tak zgoda co do możliwości interpretacyjnych wiersza. tego wymaga nawet współczesna ars poetica. Z tą różnicą że jest to opis zaistniałej faktycznej sytuacji więc tylko jedna z wielu możliwości jest tu faktem.
dodam: wydarzenie to zostało zapisane dopiero po kilku latach.
))

[lczerwosz]

przez chwilę
się zawahał,
tuż obok był... kosz.

A Agnieszka R pisze do docenta neurologii

mama zawoziła ci świeże mięso bezcenne w tamtych czasach
potem płakała bo świeże skrawki
lądowały nie na twoim talerzu a w psiej misce