Ballada o zanim ale na potem

Wiadomość

#1 Post autor: **Leon Gutner** » 19 kwie 2022, 17:54

Jesień znika
świat zatykał niczym zegar koniec
uśpił zanim bo zza granic tłem wyłazi potem
nie zapyta nie odpowie lecz go zawsze słucham
bo gdy miłość zgubi człowiek
nie ma czego szukać

czas wiadomo
zawsze obok nieustannie płynie
wiatrem w burzach płatkiem w różach zniknie i przeminie
chcesz zatrzymać jak najwięcej za potem na później
ale jeśli porzuciłeś
trafisz prosto w próżnię

tam się czai
tu udaje że go wcale nie ma
zawsze czeka tylko zwleka żeby wejść na temat
rzuca ciężkie ziarno minut i godziny zbiera
kiedyś zwietrzy że jest potem
które mija teraz

a im dalej
tym wspanialej miało być a znika
jeśli wróci to porzucisz nie da się umykać
przed nieszczęściem albo krzywdą na piaskowej skale
potem nic nie wybudujesz
oprócz gorzkich żali

kto co lubi
jesień zgubi i nie spytasz o nic
coś się stworzy ktoś ułoży resztki czas roztrwoni
świat się kręci a krew krąży chociaż nie tak samo
jesień będę cię pamiętał
piękną
nieubraną

#2 Post autor: **tabakiera** » 19 kwie 2022, 18:29

Ach, te tęsknoty nie tylko jesienne!

#3 Post autor: **Leon Gutner** » 19 kwie 2022, 20:01

Tylko jesienne.

Z podziękowaniem L.G.

nienażarty · #4 Post autor: **nienażarty** » 20 kwie 2022, 20:57

Leoś ten tekst jakoś tak do mnie przemówić nie chce, ale w archiwach znalazłem Twój wiersz z zamierzchłych czasów, i ten lubię
Pozwolisz że przypomnę:

w pustych lóżkach namiętności
giną wszyscy kochankowie
próżni , nadzy , źli mężczyźni
jak i najpiękniejsze z kobiet
patrz , znikają wśród pościeli
tej miłości nienazwanej
dość nie mając nawet wtedy
kiedy ich zapomni , pamięć ...

duma , która mnie przeraża
skrywa łoża hotelowe
w tych pokojach w których starość
spada prosto na ich głowę
tam , gdzie trzeba igrać z ogniem
by dostąpić przeznaczenia
i gdzie wdzięcznym być należy
za istnienie , dla istnienia

jedno z nich należy do mnie
lecz jest puste , bo bez ciebie
pościel nie wyczuwa ciała
bo mi nie oddałaś siebie
tyle trudu , by przystroić
ducha sprężyn , puchem , pyłem
w tym pokoju , który chyba
z twoim sercem pomyliłem
LG

serdecznie pozdrawiam

#5 Post autor: **Leon Gutner** » 21 kwie 2022, 18:18

Ło matko aleś wygrzebał o głodny. Teraz bym już tego tak nie zapisał

ale sentyment obudziłeś.

Z podziękowaniem L.G.

nienażarty · #6 Post autor: **nienażarty** » 21 kwie 2022, 19:34

portal podaje datę 24 maja 2004 r, ale wiersz chyba powstał jeszcze wcześniej ?

Leon Gutner pisze: ↑
21 kwie 2022, 18:18
Teraz bym już tego tak nie zapisał

Czy to dobrze czy źle ?????????

pozdrawiam

#7 Post autor: **Leon Gutner** » 22 kwie 2022, 17:04

Dużo wcześniej.
Do tej pory mam poślizg co najmniej roczny w publikacjach.

To raczej dobrze o głodny.
Widać że od tamtej pory sporo się zmieniło w pisaniu i raczej większość na lepsze.

Z ukłonami L.G.

#8 Post autor: **eka** » 22 kwie 2022, 17:31

Jest zawsze tylko koniec fragmentu, bo zza tła już wychodzi owo nieznane potem : )

Leon Gutner pisze: ↑
19 kwie 2022, 17:54
chcesz zatrzymać jak najwięcej za potem

hm... dałabym przed potem.

Drogi Leonie, wyjątkowo bardzo rozumiem potrzebę nieprzekraczania pierwszej granicy, początku owego potem.
Tkwienia w przeszłej teraźniejszości.
W bańce kolejnych przezywań. W tym nie ma nic złego. Teraźniejszość jest w istocie nie do uchwycenia, straszliwie krótka, więc albo mentalnie stać w wyznaczonej, minionej strefie... albo z żywymi naprzód iść, po życie sięgać nowe :kofe:

#9 Post autor: **Leon Gutner** » 22 kwie 2022, 21:25

Dziękuję Eko za wyjątkowo graniczny komentarz

Z podziękowaniem L.G.