Lingam

[Alek Osiński]

Nikt się nie spodziewał, że tym razem Naga
odmówi królowi. Nie zmieścił się jednak w wąskich
szparach jej oczu i odeszła wśród wężowych
splotów. Miasto umrze, wylinki świątyni skruszeją

między korzeniami drzew, tańczący Sziwa
znieruchomieje w pół kroku, zdziwiony, że kamień
nie czuje wyrzutu, nawet opuszczony z wysoka.
Diabelską sztuczką jest nie chcieć i chcieć

- oderwana głowa, ręka dzierżąca włócznię?
Może czas już dochować wiary duchowi ziemi
który wróży poprzez starą kobietę i przysięga
złożona z liści betelu zamienia się w dym
z którego będzie można czytać po wsze czasy.

[Lucile]

Mnie, oczywiście, natychmiast poniosło w rejony, na których się co nieco znam. I rzuciwszy okiem na pierwszy wers, zakończony wyrazem „Naga” od razu wyświetlił mi się słynny obraz Goi „Maja naga”, jednak prawie równocześnie czytając tytuł i dalsze strofy wiersza zrozumiałam, że jestem w mylnym błędzie, jak mawiał pewien „klasyk”. To nie te rejony świata, nie ta epoka, nie te klimaty, nie ta poetyka… i w ogóle nie te sprawy, więc „Maja naga”, a nawet „Maja ubrana” mają się nijak to Twojego wiersza.
To tyle tytułem wstępu.

Kolejne wersy, oczywiście, naprowadziły mnie na właściwy trop, ale i tak musiałam posiłkować się mądrościami wujka Google, by poddać się urokowi (teoretycznie, niestety) tego niezwykłego, tantrycznego masażu. No, no, jak to człowiek całe życie się uczy. Może nawet nie teoretycznie, bo poczułam, że zostały poddane temu specyficznemu masażowi moje szare komórki.

Dobrze się czytało.

A tak z babskiej ciekawości, Alku, czy jego (podobno niesamowite) działanie znasz z autopsji?
Odpowiedź nie jest obowiązkowa.

Serdeczności

[eka]

Sziwa to bóg uosabiający kontrasty, o wielu wcieleniach. Jako mistrz tańca ma kamienną twarz i dwie pary rąk w ruchu.
Towarzyszą mu Naga. Węże symbolizujące energię życiową, prastare, jeszcze przedaryjskie.
Nie zauważyła go energia, tak zmalał. Wiara słabnie, wyznawców ubywa. Świątynie z lingamami (kamieniami, które spadły z wysoka) zejdą w korzenie roślin, które najpierw je sobą oplotły.
Świat wyznawców się zmienił, odszedł od jednoznaczności. Chcieć żyć i nie chcieć można jednocześnie.
Rozpad i bezwład.
Może już czas dochować wiary duchowi ziemi? Może wieszczy dym nas w sobie zapisze...
Wiersz z nadzieją, Alek.
Bardzo dobry, btw.

[Krokus]

Bardzo dobry wiersz, w Hinduiźmie nie ma czegoś ostatecznego jest tylko wieczna przemiana.

[Alek Osiński]

A tak z babskiej ciekawości, Alku, czy jego (podobno niesamowite) działanie znasz z autopsji?

Niestety, Lucile, nie znam z autopsji. No ale, masaż masażem, ale pamiętaj, że Nagi
to także sławetne półboskie postaci, z których istnienia, wywodzili swój ród starożytni
a i nowożytni władcy wschodu, min. Królestwa Khmerów, tego co wybudowano
Angkor Wat, a do którego historii mimochodem nawiązuję. Nagi są istotnym elementem
jego założycielskiego mitu, ale i świadkami, a może i mentalnymi decydentami upadku....
to znaczy przemiany...oczywiście według legendy

Dziękuję. Serdeczności

Ewo, a Ty wiesz, że tańczący Sziwa znajduje się też w ośrodku CERN w Genewie
tam gdzie jest ten wielki zderzacz cząstek. Poniekąd był dla niego istotną inspiracją.

Dzięki bardzo za komentarz.

Tobie też dzięki, Krokusie.

[eka]

Nie wiedziałam, ale... nie dziwię się.
Intuicje Skądś się biorą i inspirują naukę.
Dzięki za info : )