Klamra.

[Karma]

Jesteś dla mnie tym, czym czas
dla kamienia.
Średnio co milenium, przesuwam się o ziarenko
a ty oddalasz o kilka,
z kluczem dzikich gęsi odlatujesz do cieplejszych miejsc,
więc gapię się tylko w niebo, które parzy mi oczy.
Mrugam. I to wystarczy.

Jesteś dla mnie tym, czym bóg
dla ołtarzy,
srednio co modlitwa, ubywa mi osadu.
Mój brzeg obmywa prąd, po samo zwarcie,
po kręgosłup.
Składam ci w ofierze swoją samotność.










Z cyklu: Karma.
Wrzesień, 2021.

[tabakiera]

Bardzo samotny i bardzo tęskniący podmiot liryczny.
Uczucie nie do zniesienia, w którym nie da rady tkwić dłużej.
Jak dla mnie, oczywiście.
No, nie wytrzymałabym roku na bank.

[Karma]

Roku jak roku.
Tydzień to już jest katorga.

[eka]

Czym jest czas dla kamienia? Tym samym co dla każdej formy istnienia we wszechświecie. Zmianą i unicestwieniem.
Każde ziarenko piasku to efekt czasu.
Mieli każdy kamień na mikro ziarenka. Najpierw musi rozbić skały oczywiście.

W tym ciekawym wierszu wg mnie najważniejszym jest zapewnienie o długości związku i jego oczyszczającej roli. Na ziarenku z plaży pleśń, mech, czy inny brud nie urośnie.
Podoba mi się ta myśl : )

[Karma]

Mnie też, chociaż nie uważam żeby dla kamienia i dla nas czas był tym samym.
Troszkę zaskakująca interpretacja, ale i takie są ważne.
O ile nie ważniejsze. Bo może podświadomie pisałem zupełnie co innego, niż chciałem.

Dzięki.

[Marcin Sztelak]

Wiersz o tęsknocie, bolesnej, lecz chyba także o nieuniknionym upływie czasu. Świetna metafora z kamieniem.
Pozdrawiam.

[Karma]

Dzięki za czytanie