Hołm

[Leon Gutner]

Ten dom nikogo już nie wita
w drzwiach tylko jedną twarz zastaje
nigdy mnie o to nie zapytał
przemilczał jak to ma
w zwyczaju

w ścianach sufitach nie wspomina
o tym że kogoś nie doczeka
czasami w skosach okien krzyczał
że oprócz mnie nikogo
nie ma

posmutniał kuchnią bo pamięta
zapach babeczek i herbaty
pichcę w niej czasem coś od święta
nie często częściej bo
poza tym

maj stuka w okna dziewiętnastym
rokiem i pyłem brudzi szyby
stopnie skoczyły mrozy zgasły
a nieobecność
ciągle dziwi

w tym domu mieszka dużo wspomnień
tutaj czas także zrobił swoje
czasem tłumaczył jak pamiętać
w końcu nauczy
jak zapomnieć

[Lucile]

My home, sweet home!
Moim zdaniem kluczem do wiersza jest ten fragment:

maj stuka w okna dziewiętnastym
rokiem i pyłem brudzi szyby
stopnie skoczyły mrozy zgasły
a nieobecność
ciągle dziwi

Nie tylko jego osamotniony mieszkaniec, ale i cały dom pamięta, ze wzruszeniem i nutką nostalgii wspomina tę, która odeszła. Majowego poranka, wieczoru, a może w upalne południe, roku z końcówką dziewiętnaście* (2019?), pozostawiając za sobą chmurę - i nie tylko - pyłu osiadłego na zaskoczonych oknach. Pamięta i dziwi się, bowiem miejsca, czynności, zapachy i wzruszenia snują się po całym osieroconym domu.
Jeszcze się snują, ale jakby bardziej łagodnie, i mniej boleśnie.

Może nie tylko czas, ale i dom leczy rany?

Ładnie, Leonie, ale u Ciebie to norma,
Pozdrawiam
L
Ps. ten dziewiętnasty roczek kojarzy się z piosenką "Czerwone słoneczko" śpiewaną przez "Dwa plus jeden". Ale to zupełnie inna bajka, bo w tym utworze wypominano powstania śląskie, które niejeden dom przywróciło "na ojczyzny łono".
Sam widzisz. Leonie, na jakie, jakie drogi, scieżyny, bezdroża i nieścieżyny narażasz czytelników

[tabakiera]

Zapomnieć to raczej się nie da, i chyba dobrze.
Jeśli już, to przez kolejne pokolenia, dla których nasze wspomnienia są już przetworzone i nie do końca jasne.
Dobrze, jeśli taki dom jeszcze stoi na tej ziemi, gorzej gdy jest tylko wspomnieniem.

[Leon Gutner]

Luci, Tab, Leo dziękuje wam najmocniej za bezcenne refleksje, którymi dzielicie się z autorem.
Czytanie ich to wspaniałe doświadczenie .

Z ukłonami L.G.