Uwerturka

[Marcin Sztelak]

Motorynki rdzewieją bezużyteczne, bo kominiarze w białych rękawiczkach wygrywają mazury. Na cztery ręce. Fortepiany szczerzą kości. Struny napięte duszą dźwięki. Bez litości. Nawet jeśli zasłuchani listonosze gubią torby, a niedoręczone przesyłki wyścielają rowy przydrożne.
W innym przypadku czyli vice versa kloszardzi mogliby czytać przed snem wyznania miłosne. Ewentualnie pisma urzędowe, rachunki i ponaglenia. Znaczy papier dobry na skręty.
Albo na pisanie wierszy. Takich do przeczytania w samotności, lub w zatłoczonej spelunie, szczególnie o godzinie wszystko jedno.
Na razie tylko Stare Cyganki wróżą z fusów i z kineskopów które zaszły bielmem. Nostradamus po nocach wypisuje hasła na murach – raju nie będzie i tym podobne brednie. Powoli zasypiam w multipleksie. Tęsknię irracjonalnie za kinematografem. I za czymś jeszcze.

Już cisza. Zaczyna się wreszcie.

[tabakiera]

Coraz mniej i listonoszy, i tradycyjnie pisanych wierszy.
Starej Cyganki też dawno nie widziałam.
Świat się zmienił.

Czyżby kominiarze przynosili nieszczęście swoją muzyką, maskując się białymi rękawiczkami?
Hipnotyzując listonoszy, którzy gubią przesyłki.

W ciszy zaczyna się wreszcie.
Co?